Friday, December 28, 2007
Thursday, December 20, 2007
Sunday, December 16, 2007
Convince me (03)
Convince me
That you desire me
Convince me
That I’m not just convenient
Convince me
That it’s not fear
Convince me
Convince me
Convince me
Our love did somewhere smother
And now I’m contemplating our life
Yes you’re a good mother
but I also need a wife
Convince me
That you desire me
Convince me
That I’m not just convenient
Convince me
That it’s not fear
Convince me
Convince me
Convince me
I want to be desired
but not so sure by you anymore
years of your withholding
made me longing for the door
Convince me
That you desire me
Convince me
That I’m not just convenient
Convince me
That it’s not fear
Convince me
Convince me
Convince me
One time we made a pledge
Therefore I will give it one last try
But I doubt we’ll manage
Our relation went awry
Convince me
That you desire me
Convince me
That I’m not just convenient
Convince me
That it’s not fear
Convince me
Convince me
Convince me
Convince me (02)
By telling you: “no more”
I did not shut the door
Can you be who I need
perhaps then we’ll procede
Here we are, estranged
Feelings deranged
Is it too late
What will be our fate
Can I ask what I ask
Can you give what you don't
Will what is left revive
Is it enough to thrive
Here we are, estranged
Feelings deranged
Is it too late
What will be our fate
I look back on our years
With grateful souvenirs
Let your passion recover
Be my friend ánd lover
Here we are, estranged
Feelings deranged
Is it too late
What will be our fate
Saturday, December 15, 2007
It would have been funny...
I always wanted my spouse to be my right hand...
now my right hand has taken her place.
Convince me (01)
Convince me
That you desire me
Convince me
That I’m not just convenient
Convince me
That it’s not fear
Convince me
Convince me
Convince me
I want to be desired
... but not so sure by you anymore
years of your withholding
made me longing for the door.
Friday, December 14, 2007
Thursday, December 13, 2007
Departure
at the station
my emotional luggage in one suitcase
my personal growth in the other
starting a one year journey
and although it’ll be rough
my terminus is happiness
Wednesday, December 12, 2007
Tuesday, December 11, 2007
Monday, December 10, 2007
Sunday, December 09, 2007
Thursday, December 06, 2007
Saturday, November 24, 2007
Jacob, kids and drunks
After reading about the slaughtering of all males of a village by Jacob sons (Genesis 34) my youngest son said:
"... and then all Jacob cared about was his name!"
"... and then all Jacob cared about was his name!"
The Jacob dogma
I would have much more respect for those who explain the Torah would they admit that Jacob was nothing but a con man, coward and liar only surpassed by his sons who also turned out to be ignoble murderers; and that we, being descendants of such a deceitful family, should try with every generation to improve ourselves morally and thus aiming for heaven on earth.
Saturday, November 10, 2007
Monday, November 05, 2007
Sunday, November 04, 2007
My journey to blessedness (02)
Although in the triangle of self-actualization I wouldn't mind a little money helping me staying there.
Sunday, October 21, 2007
Monday, October 08, 2007
And god said let there be cancer...
Just heard that the son of friends is diagnosed with cancer and wide spread metastasis. I’m sincerely happy for them they can find comfort in their belief.
Saturday, October 06, 2007
Friday, October 05, 2007
Thursday, October 04, 2007
If I was god, I would say: (02)
I AM GOD ALMIGHTY,
BE FRUITFUL AND MULTIPLY
SOLVE YOUR OWN PROBLEMS AND LEAVE ME ALONE!
(P.S. I DON'T EVEN EXIST!)
SOLVE YOUR OWN PROBLEMS AND LEAVE ME ALONE!
(P.S. I DON'T EVEN EXIST!)
Wednesday, October 03, 2007
Tuesday, October 02, 2007
Pitiful believers
I sincerely feel pity for those who are stuck in their religion, unable to look beyond its borders.
Monday, October 01, 2007
Spinoza revised
Corresponding with life is the idea of life.
Corresponding with the idea of life is the idea of the idea of life.
Ergo: it's all in the mind.
Sunday, September 30, 2007
Saturday, September 29, 2007
King Circum
Now I'm the king of the swingers
Oh, the jungle VIP
I've reached the top and had to stop
And that's what botherin' me
I wanna be a man, mancub
And stroll right into town
And be just like the other men
I'm tired of monkeyin' around!
- "King Louis" (junglebook) - Written by: Richard M. Sherman and Robert B. Sherman -
Friday, September 28, 2007
Crazy auntie Mien
My grandparents always had an open house. It was not unusual to meet other people there when we went to visit them, also many older people (at least they seemed old to me).
One regular was auntie Mien, who was married to my grandfather’s brother Levie. Levie was cattle dealer, and always walked around with a big pile of cash in his pocket and just like my grandfather always had a big Willem II cigar in his mouth. They had gotten married when their son was already in his thirties, something rather uncommon in those days. We all had our doubts about auntie Mien’s sanity, a feeling only reinforced by the one and a half teeth she had left in her mouth and a whinnying laugh.
I remember one day at a cosy family gathering, Auntie Mien explained that, now she was widow, it was not economical too cook for herself. What she did was to cook a dish and freeze it in little cubes. Then she would take from the freezer what and when she needed it. I remember the laughs we had about the silliness of this when she left.
It was some 20 years later that , in my supermarket freezer section, I found little cubes of spinach.
I bet she is laughing above now.
One regular was auntie Mien, who was married to my grandfather’s brother Levie. Levie was cattle dealer, and always walked around with a big pile of cash in his pocket and just like my grandfather always had a big Willem II cigar in his mouth. They had gotten married when their son was already in his thirties, something rather uncommon in those days. We all had our doubts about auntie Mien’s sanity, a feeling only reinforced by the one and a half teeth she had left in her mouth and a whinnying laugh.
I remember one day at a cosy family gathering, Auntie Mien explained that, now she was widow, it was not economical too cook for herself. What she did was to cook a dish and freeze it in little cubes. Then she would take from the freezer what and when she needed it. I remember the laughs we had about the silliness of this when she left.
It was some 20 years later that , in my supermarket freezer section, I found little cubes of spinach.
I bet she is laughing above now.
Thursday, September 27, 2007
Wednesday, September 26, 2007
Secular bar mitsvah
We are preparing our youngest son's bar mitsvah and we expect at least 100 people in the synagogue. With some luck we'll have minyan too.
Tuesday, September 25, 2007
My birthday
This must have been the first year that I didn’t dislike the fact that it was my birthday. It always emphasized how little real friends I have. Also the fact to be reminded getting older was also something I didn’t like. I guess I found peace in my situation as a lone wolf.
Monday, September 24, 2007
Singing with grandpa
Grandpa was the tamed wild extrovert rogue while grandma was the silent intellectual. One of opa’s joys was singing with his family and oma would watch us with a smile on her face. “Als in een emmer een gat zit” ("If there's a hole in my bucket") was the name of his favourite song. A song where the family would sing/ask questions and he would sing/answer them:
It went like this:
"If there’s a hole in my bucket dear Dorus, dear Dorus,
If there’s a hole in my bucket?
Dear Dorus, what then?
Then you have to fill it, simple Liese, simple Liese
You have to fill it simple Liese.
Simple Liese, fill it.
With what I’ve to fill it, dear Dorus, dear Dorus.
With what I’ve to fill it?
Dear Dorus, with what?"
The rest of this question and answer song went like this:
Dorus would suggest a cork,
Liese wondered what to do if the cork was too big,
Dorus suggested that she’d cut it,
Liese wondered with what,
Dorus suggested a knife,
Liese wondered what to do if the knife was too blunt,
Dorus suggested to sharpen it,
Liese wondered with what,
Doris suggested a grindstone,
Liese wondered what if the grindstone was too dry,
Dorus suggested to wet it,
Liese wondered with what,
Dorus suggested with water,
Liese wondered how she would get that water,
Dorus suggested a bucket and then Liese would get back to her first question that what to do if there was a hole in the bucket.
And we’d all end this song singing the first part again with a smile.
It went like this:
"If there’s a hole in my bucket dear Dorus, dear Dorus,
If there’s a hole in my bucket?
Dear Dorus, what then?
Then you have to fill it, simple Liese, simple Liese
You have to fill it simple Liese.
Simple Liese, fill it.
With what I’ve to fill it, dear Dorus, dear Dorus.
With what I’ve to fill it?
Dear Dorus, with what?"
The rest of this question and answer song went like this:
Dorus would suggest a cork,
Liese wondered what to do if the cork was too big,
Dorus suggested that she’d cut it,
Liese wondered with what,
Dorus suggested a knife,
Liese wondered what to do if the knife was too blunt,
Dorus suggested to sharpen it,
Liese wondered with what,
Doris suggested a grindstone,
Liese wondered what if the grindstone was too dry,
Dorus suggested to wet it,
Liese wondered with what,
Dorus suggested with water,
Liese wondered how she would get that water,
Dorus suggested a bucket and then Liese would get back to her first question that what to do if there was a hole in the bucket.
And we’d all end this song singing the first part again with a smile.
Sunday, September 23, 2007
Saturday, September 22, 2007
Belgian breakup?
I don't think it will make a difference to the disposition of the average Flemming if, or when, the country gets divided. They only have to find a new main focus to abreact their envy, inferiority complex, xenophobia and other frustrations. From experience I can tell that Holland is a serious candidate.
Friday, September 21, 2007
There's money in textile
My grandparents had a little shop in a working-class area in Amsterdam selling textile by the metre. At the back of their shop they had a little garden and in the summer they would place a zinc tub in it filling it with water so I had a little pool to play in. In the back of the garden was a little barn that was loaded with textile. It was nice to dive into that barn and climb and dig into the pile of textile. When I close my eyes I can still smell the distinctive scent of it.
My grandmother mostly worked in the store while grandpa was at his stall in a nearby market selling the lesser quality. The market was opa’s passion, no matter the weather he would be there, with the inevitable Willem II sigar in his mouth. In his booth he had a special section with little cloths and leftovers that he would sell per piece. Prices he asked for these were something between 25 cents and 5 guilders each depended on who was inquiring.
Even at the age of 7 or such he let me run that section when I was there to visit them. I could even make my own prices. He only forgot to tell me that I wasn’t allowed to sell anything from the other section with better merchandise and one day when I was “helping” him he had to leave for a bit leaving me alone at the booth. A woman came and I sold her a few meters of some textile from the other section at the price I felt I should ask for it. I remember clearly how proud I was to tell it to him when he came back and the dressing down I received.
Another thing I liked being with him at the market was that I could rummage through that pile of little cloths because there was sometimes loose change to be found. Coins of five, ten or even 25 cents that I could keep if I found them. One day I found a note of 1000 guilders, realizing how old I declare myself with this but 1000 guilders was a fortune in those days. I didn’t really see the humor of it (then) when he told me to give it to him laughing with the other market vendors how he fooled me.
My grandmother mostly worked in the store while grandpa was at his stall in a nearby market selling the lesser quality. The market was opa’s passion, no matter the weather he would be there, with the inevitable Willem II sigar in his mouth. In his booth he had a special section with little cloths and leftovers that he would sell per piece. Prices he asked for these were something between 25 cents and 5 guilders each depended on who was inquiring.
Even at the age of 7 or such he let me run that section when I was there to visit them. I could even make my own prices. He only forgot to tell me that I wasn’t allowed to sell anything from the other section with better merchandise and one day when I was “helping” him he had to leave for a bit leaving me alone at the booth. A woman came and I sold her a few meters of some textile from the other section at the price I felt I should ask for it. I remember clearly how proud I was to tell it to him when he came back and the dressing down I received.
Another thing I liked being with him at the market was that I could rummage through that pile of little cloths because there was sometimes loose change to be found. Coins of five, ten or even 25 cents that I could keep if I found them. One day I found a note of 1000 guilders, realizing how old I declare myself with this but 1000 guilders was a fortune in those days. I didn’t really see the humor of it (then) when he told me to give it to him laughing with the other market vendors how he fooled me.
Thursday, September 20, 2007
Fishing with opa
One day, I must have been 5 or so, I went out fishing with grandpa and I caught a lot of eels. Every time I caught one, opa let it go free and put my line back into the water again. When I wondered how all these eel were almost identical he told me that that was only normal because they all look alike. I found out much later that he had borrowed the eel from the fishmonger’s shop next to his and that I must have "caught" the same eel at least some 10 times.
Wednesday, September 19, 2007
Sunday, September 16, 2007
Stay healthy!
My grandfather was a real patriarch. I remember him standing at the head of the table, a big man, cutting the meat for the family. Eating at my grandparents was a major event in our family.
I still cherish the memories of these occasions, mostly on Sundays, where the whole family gathered. The men smoked big Willem II cigars, filling the room with a visible layer of smoke, the women drank egg-nog with whipped cream and the television was always on the sport channel. No matter if it was a major league game or some obscure clubs playing, when it was soccer it was watched. My cousin and I, somewhere in our early teens, were playing waiter and waitress, taking orders what everybody wanted to drink. The table was stuffed with all sorts of sweets and cakes (the cakes baked by my grandfather).
While the men where in the front room watching television (black and white of course - my grandparents bought their first color television in 1974 - I remember coming special to watch the miracle of colors on tv and at that particular evening in the news there was a story on the musical "Oh Calcutta" where the actors were nude.... and color it was. The wonder machine wasn't working well yet and what I saw was purple naked people dancing on the screen and the news' anchorman's head was orange) anyway... while the men where in the front room watching tv or playing klaverjassen (an old Dutch card game), the women made big salads or as they called it "hors d'oeuvres" and prepared the meal, cooking all dishes except the meat. To prepare the meat was my grandfather's task.
The diner started, and some 16 people enjoyed a copious meal ending it with loads of ice cream. Then my grandfather would say a blessing in a sort of Dutch/Yiddish dialect ... I don't remember exactly anymore what he said or who he addressed it to but it was something like:
"Ich habe gegessen
Ich lüste nicht mehr
Ich danke lieber Herrn am deze keer
alle jiddische kinderen op slobkousen
omein wir omein
blijf gezond"
Which translation is something as:
"I have eaten
I don't want anymore
I thank the dear Lord for this time
all Yiddish kids on gaiters
amen and amen
stay healthy"
Then the table was emptied, a newspaper was spread out in the center and a big pile of peanuts was dumped on it. When the table was emptied for the second time we all would play a card game called "negenmalen". Some simple gambling game and we would play for money... cents of course. The day, no, the week, no even the month was great if I won half a guilder.
Now being parent myself I want to create such atmosphere for my kids too. Our house is an open house, people are always welcome and at least once a year we have a big family gathering in our house in the style of my grandparents with warmth, joy and lots of food of course. And to keep the tradition alive I bless my kids every Friday night, not exact in the same words as opa but still....
What matters is that I wish them to stay healthy.
I still cherish the memories of these occasions, mostly on Sundays, where the whole family gathered. The men smoked big Willem II cigars, filling the room with a visible layer of smoke, the women drank egg-nog with whipped cream and the television was always on the sport channel. No matter if it was a major league game or some obscure clubs playing, when it was soccer it was watched. My cousin and I, somewhere in our early teens, were playing waiter and waitress, taking orders what everybody wanted to drink. The table was stuffed with all sorts of sweets and cakes (the cakes baked by my grandfather).
While the men where in the front room watching television (black and white of course - my grandparents bought their first color television in 1974 - I remember coming special to watch the miracle of colors on tv and at that particular evening in the news there was a story on the musical "Oh Calcutta" where the actors were nude.... and color it was. The wonder machine wasn't working well yet and what I saw was purple naked people dancing on the screen and the news' anchorman's head was orange) anyway... while the men where in the front room watching tv or playing klaverjassen (an old Dutch card game), the women made big salads or as they called it "hors d'oeuvres" and prepared the meal, cooking all dishes except the meat. To prepare the meat was my grandfather's task.
The diner started, and some 16 people enjoyed a copious meal ending it with loads of ice cream. Then my grandfather would say a blessing in a sort of Dutch/Yiddish dialect ... I don't remember exactly anymore what he said or who he addressed it to but it was something like:
"Ich habe gegessen
Ich lüste nicht mehr
Ich danke lieber Herrn am deze keer
alle jiddische kinderen op slobkousen
omein wir omein
blijf gezond"
Which translation is something as:
"I have eaten
I don't want anymore
I thank the dear Lord for this time
all Yiddish kids on gaiters
amen and amen
stay healthy"
Then the table was emptied, a newspaper was spread out in the center and a big pile of peanuts was dumped on it. When the table was emptied for the second time we all would play a card game called "negenmalen". Some simple gambling game and we would play for money... cents of course. The day, no, the week, no even the month was great if I won half a guilder.
Now being parent myself I want to create such atmosphere for my kids too. Our house is an open house, people are always welcome and at least once a year we have a big family gathering in our house in the style of my grandparents with warmth, joy and lots of food of course. And to keep the tradition alive I bless my kids every Friday night, not exact in the same words as opa but still....
What matters is that I wish them to stay healthy.
Saturday, September 15, 2007
Friday, September 14, 2007
Thursday, September 13, 2007
If I was god, I would say: (01)
I AM GOD ALMIGHTY,
BE FRUITFUL AND MULTIPLY
SOLVE YOUR OWN PROBLEMS AND LEAVE ME ALONE!
SOLVE YOUR OWN PROBLEMS AND LEAVE ME ALONE!
(I got real sick of all your moaning, complaining, bootlicking and begging. Especially the glorifying pisses me off as if you see me as a child that needs its self esteem to be lifted up by your compliments.)
Sunday, September 02, 2007
Hasidic rock star Matisyahu refuses multi-million dollar offer to sing on sabbath
(tiny marginal comment: The offer came from the reporter David Letterman and not from Bill Gates the billionaire.)
Saturday, September 01, 2007
Friday, August 31, 2007
Thursday, August 30, 2007
Sunday, August 26, 2007
Saturday, August 25, 2007
It takes balls to be a real jew!
"A man with crushed testicles may not enter the assembly of the Lord." (Deut. 23)
One-sided Love Affair
If you want to be loved,
Baby, you've got to love me, too.
If you want to be loved,
Baby, you've got to love me, too.
Oh yeah, 'cause I ain't for no one-sided love affair.
If you wanna be kissed,
Well, you've gotta kiss me, too.
Oh yeah, if you wanna be kissed,
Well, you gotta kiss me, too.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Well, fair exchange bears no robbery,
And the whole world will know that it's true.
Understanding solves all problems, baby,
That's why I'm telling you
If you wanna be hugged,
Well, you gotta hug me, too.
Oh yeah, if you wanna be hugged,
Well, you've gotta hug me, too.
Yeah, 'cause I ain't for no one-sided love affair.
If you know you can't take it,
Baby, why try to give it?
If you know you can't take it,
Then baby, why try to give it?
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Well, fair exchange bears no robbery,
And the whole world will know that it's true.
Understanding solves all problems, baby,
That's why I'm telling you
If you wanna be hugged,
Well, you gotta hug me, too.
Oh yeah, if you wanna be hugged,
Baby, you gotta hug me, too.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Words & music by Bill Campbell
Friday, August 24, 2007
"I don’t want to go to shul anymore."
Mrs.Circum: “Why is that?”
Mr.Circum: “I don’t believe in a god.”
Mrs. Circum: “So? You still can go to shul.”
Thursday, August 23, 2007
Wednesday, August 22, 2007
The good, the bad and the ugly believer
They all use religion as hat rack for their convictions.
What would they have used had religion not exist?
What would they have used had religion not exist?
Tuesday, August 21, 2007
Mood reflections
Mood reflections is something I made while being in the hospital November 2005 after an accident I had in September that year. I recently found 41 of them back on my Palm and decided to place them here too.
To the next post in the "mood reflection" sequence.
Monday, August 20, 2007
dag 15 vakantievee vertrek
Het zit er weer op. Vele diep emotionele ervaringen rijker, de nodige euri armer en mentaal bijgetankt kan ik de dagelijkse stress weer aan. Eerst nog eventjes een nachtje missen dan naar huis terugvliegen en dan nog maar 350 nachtjes slapen en ik mag weer op vakantie.
Jottum!
Jottum!
Klik hier voor het verslag van de eerste dag.
Sunday, August 19, 2007
Dag 14 vakantievee verleidingen
Onze twee oudste kinderen zijn 17 en 19 jaar, de leeftijd dat de hormonen door het lichaam gieren. Althans dat dacht ik altijd. Hoe was ikzelf op die leeftijd? İk kan het me niet precies herinneren maar het andere geslacht stond toch hoog op mijn aandachtslijstje genoteerd. Misschien is dat bij mijn zoon en dochter ook het geval maar dan laten ze het in ieder geval niet zien aan hun vader.
De verleidingen voor onze twee jongste spruiten (10 en 12 jaar) situeren zich voornamelijk nog in het gebied van de onschuldige zoete orale bevrediging. Door zich te ontrekken aan het ouderlijk toezicht trachten ze zich over te geven aan het genoegen van onbeperkt schepijs eten. Voor mijn jongste zoon resulteerde dat op één van de eerste dagen in een score van 12 hoorntjes en één nacht buikpijn.
Sindsdien is zijn gedrag met betrekking tot de ijsconsumptie bepaald zelfregulariserend te noemen.
Dit is de laatste dag en morgen gaan we weer op vakantievee transport en mogen we naar huis.
Laatste update:
Consequent als onze reisorganisatie is in onze behandeling als vakantievee hebben we zojuist te horen gekregen dat ons veetransport met 11 uur vervroegd is. Nu worden we vannacht om 3 uur al opgehaald.
De verleidingen voor onze twee jongste spruiten (10 en 12 jaar) situeren zich voornamelijk nog in het gebied van de onschuldige zoete orale bevrediging. Door zich te ontrekken aan het ouderlijk toezicht trachten ze zich over te geven aan het genoegen van onbeperkt schepijs eten. Voor mijn jongste zoon resulteerde dat op één van de eerste dagen in een score van 12 hoorntjes en één nacht buikpijn.
Sindsdien is zijn gedrag met betrekking tot de ijsconsumptie bepaald zelfregulariserend te noemen.
Dit is de laatste dag en morgen gaan we weer op vakantievee transport en mogen we naar huis.
Laatste update:
Consequent als onze reisorganisatie is in onze behandeling als vakantievee hebben we zojuist te horen gekregen dat ons veetransport met 11 uur vervroegd is. Nu worden we vannacht om 3 uur al opgehaald.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Saturday, August 18, 2007
dag 13 vakantievee vodka
We zitten in een hotel met een zogenaamde all-in formule. Dat wil zeggen dat behalve de drie dagelijkse voedersessies je ook de hele dag door zoveel mag drinken als je wilt zonder daarvoor extra te hoeven betalen, alcoholische dranken inbegrepen.
Het zal haast wel onvermijdelijk zijn dat dit soort vakantieformules een meute potentiele AAA-gangers aantrekt die zo het abjecte met het aangename wensen te combineren; zo ook Heinrich.
Heinrich melde zich bij het openen van de bar om 10 uur ‘s ochtends en begon vrij gedisciplineerd wodka te hijsen. Zo’n 9 uur en drie liter wodka later zeeg Heinrich in de lobby neer op de plaats die hij kort daarvoor met een vrij krachtige straal braaksel gemarkeerd had.
Een ambulance kwam al snel voorrijden om Heinrich naar het ziekenhuis te brengen om hem daar uit zijn delerium te halen.
Wat schetste onze verbazing toen Heinrich zo’n drie uur later, enigzins glazig uit zijn ogen kijkend nog steeds in zijn zurige aangekoekte kleding, niet al te onvast de lobby weer kwam ingestommeld. Hij zette koers richting bar en bestelde daar… een wodka. De barkeeper weigerde dit en vertelde Heinrich dat het hem door de hotelmanager verboden was om Heinrich nog alcohol te schenken.
‘Oh’, zei Heinrich, ‘doe dan maar een biertje’.
En nog maar één hele dag te gaan.
Het zal haast wel onvermijdelijk zijn dat dit soort vakantieformules een meute potentiele AAA-gangers aantrekt die zo het abjecte met het aangename wensen te combineren; zo ook Heinrich.
Heinrich melde zich bij het openen van de bar om 10 uur ‘s ochtends en begon vrij gedisciplineerd wodka te hijsen. Zo’n 9 uur en drie liter wodka later zeeg Heinrich in de lobby neer op de plaats die hij kort daarvoor met een vrij krachtige straal braaksel gemarkeerd had.
Een ambulance kwam al snel voorrijden om Heinrich naar het ziekenhuis te brengen om hem daar uit zijn delerium te halen.
Wat schetste onze verbazing toen Heinrich zo’n drie uur later, enigzins glazig uit zijn ogen kijkend nog steeds in zijn zurige aangekoekte kleding, niet al te onvast de lobby weer kwam ingestommeld. Hij zette koers richting bar en bestelde daar… een wodka. De barkeeper weigerde dit en vertelde Heinrich dat het hem door de hotelmanager verboden was om Heinrich nog alcohol te schenken.
‘Oh’, zei Heinrich, ‘doe dan maar een biertje’.
En nog maar één hele dag te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Friday, August 17, 2007
dag 12 vakantievee verkeer
Met een gehuurde jeep heb ik vandaag als actieve verkeersdeelnemer emperisch kunnen vaststellen dat de verkeersborden, bijvoorbeeld zoals die de verplichte rijrichting op een rotonde aangeven of die verbieden in te halen op zeer smalle en uiterst bochtige bergweggetjes, hier door de autochtonen voornamelijk gezien worden als vrijblijvende suggesties.
Het heeft eigenlijk wel een bepaalde charme om, achter het stuur gezeten, jezelf over te geven aan de locale zeden en gewoonten en geheel geassimileerd de verkeersborden vrijlijk te interpreteren al na gelang de situatie.
Als locaal geaccepteerde situatie wordt onder andere gezien een conversatie tussen de chauffeur, passagiers en/of telefoonpartner. Ook de combinatie van twee converserende chauffeurs ben ik hier tegen gekomen. Dat ik abrupt op mijn rem moest staan om een aanrijding te voorkomen met deze rijdende vergadering van twee voertuigen was voor de heren schijnbaar niet motiverend genoeg om hun bespreking te beeindigen.
Een scooterrijder liet me een ander schijnbaar geaccepteerde situatie zien door vlak voor me op de snelweg ineens naar 30 km per uur af te zakken en ongestoord al rijdend te gaan es-em-essen. Ook moest ik afremmen voor een andere scooterrijder toen die zijn snelheid minderde om, nonchalant zittend met beide benen aan één kant van zijn scooter, al rijdend kijkend in zijn achteruitkijkspiegel zijn contactlenzen te controleren.
Op de snelweg blijken fietsers, voetgangers, mannen met kruiwagens, pluimvee en vluchtstrook-spookrijders een vanzelfsprekendheid.
Met regelmaat passeren we auto’s die een kruissnelheid hebben die te vergelijken valt met die door een ezel getrokken straatkar. Bij de meeste van deze chauffeurs blijkt een mobiele telefoon organisch vergroeid te zijn tussen hun rechterhand en rechteroor. De linkerhand wordt gebruikt om, loom gebarend door het open raampje, het achteropkomend verkeer aan te geven dat het kan passeren.
Veel chauffeurs hier proberen ook de witte ononderbroken middenlijn van de snelweg samen te laten vallen met een denkbeeldige middenlijn van hun voertuig. Het is me echter nog niet duidelijk geworden wat de gedragsregel is volgens welke de chauffeurs van twee elkaar over de middenlijn naderende voertuigen besluiten wie van de twee aan de kant gaat.
De grote ontdekking van vandaag was wel de louterende en intens therapeutische werking die uitgaat van een overmatig gebruikt van de claxon.
Afijn, we zijn heelhuids terug in het hotel gekomen en nog maar 2 dagen te gaan.
Het heeft eigenlijk wel een bepaalde charme om, achter het stuur gezeten, jezelf over te geven aan de locale zeden en gewoonten en geheel geassimileerd de verkeersborden vrijlijk te interpreteren al na gelang de situatie.
Als locaal geaccepteerde situatie wordt onder andere gezien een conversatie tussen de chauffeur, passagiers en/of telefoonpartner. Ook de combinatie van twee converserende chauffeurs ben ik hier tegen gekomen. Dat ik abrupt op mijn rem moest staan om een aanrijding te voorkomen met deze rijdende vergadering van twee voertuigen was voor de heren schijnbaar niet motiverend genoeg om hun bespreking te beeindigen.
Een scooterrijder liet me een ander schijnbaar geaccepteerde situatie zien door vlak voor me op de snelweg ineens naar 30 km per uur af te zakken en ongestoord al rijdend te gaan es-em-essen. Ook moest ik afremmen voor een andere scooterrijder toen die zijn snelheid minderde om, nonchalant zittend met beide benen aan één kant van zijn scooter, al rijdend kijkend in zijn achteruitkijkspiegel zijn contactlenzen te controleren.
Op de snelweg blijken fietsers, voetgangers, mannen met kruiwagens, pluimvee en vluchtstrook-spookrijders een vanzelfsprekendheid.
Met regelmaat passeren we auto’s die een kruissnelheid hebben die te vergelijken valt met die door een ezel getrokken straatkar. Bij de meeste van deze chauffeurs blijkt een mobiele telefoon organisch vergroeid te zijn tussen hun rechterhand en rechteroor. De linkerhand wordt gebruikt om, loom gebarend door het open raampje, het achteropkomend verkeer aan te geven dat het kan passeren.
Veel chauffeurs hier proberen ook de witte ononderbroken middenlijn van de snelweg samen te laten vallen met een denkbeeldige middenlijn van hun voertuig. Het is me echter nog niet duidelijk geworden wat de gedragsregel is volgens welke de chauffeurs van twee elkaar over de middenlijn naderende voertuigen besluiten wie van de twee aan de kant gaat.
De grote ontdekking van vandaag was wel de louterende en intens therapeutische werking die uitgaat van een overmatig gebruikt van de claxon.
Afijn, we zijn heelhuids terug in het hotel gekomen en nog maar 2 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Thursday, August 16, 2007
dag 11 vakantievee vervalsingverzinsels
İedere keer weer aandoenlijk zijn diegene van de veestapel die, wetend dat de ın de locale bazaars aangeboden merkkleding namaak is, toch op het label kijken alsof de informatie over soort stof en/of maat wel juist zou zijn.
Vol overtuigıng declareren ze dat wat zij gekocht hebben in dezelfde fabrieken wordt gemaakt als het origineel en dat de legitieme fabrikanten zo via de locale middenstand hun overstock liquideren. Aandoenlijk...
En nog maar 3 dagen te gaan
Vol overtuigıng declareren ze dat wat zij gekocht hebben in dezelfde fabrieken wordt gemaakt als het origineel en dat de legitieme fabrikanten zo via de locale middenstand hun overstock liquideren. Aandoenlijk...
En nog maar 3 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Wednesday, August 15, 2007
Dag 10 vakantievee viswijven
Het claimen van de ligbedden aan het zwembad voor de volgende dag door de hotelgasten die dat doen door op die ligbedden hun badlaken te leggen is voor veel mensen hier een bron van ergenis, zo ook voor mijn echtgenote.
Vol leedvermaak en op een toon dat eindelijk recht geschiedde maakte mijn vrouw me vanmorgen opmerkzaam op de lege badhandoekloze ligbedden aan het zwembad en op een enorme stapel badlakens ergens in een hoek. Waarschijnlijk had het hotelmanagement besloten een signaal aan de badgasten af te geven.
Heerlijk! Nu konden we eindelijk op dat ene specifieke plaatsje aan het zwembad zitten. Niet teveel zon in de ochtend, beetje verkoelende wind overdag en tegen de avond een kalmerende avondzon. Kortom, het enige goede plaatsje dat er is en in één woord: perfect.
Het enige dat eventueel tot probleempjes zou kunnen leiden was het opgeblazen luchtbed wat zich tussen de twee door mijn eega begeerde ligbedden bevond. Respectvol doch vastberaden nam ze het luchtbed en verplaatste dat tussen twee andere ligbedden die zo’n twee meter van onze, door haar inmiddels geannexeerde, plaatsen verwijderd waren.
Heerlijk, heerlijk, heerlijk, tenminste de eerste 10 minuten tot een zeer aantrekkelijke jonge dame op een bijzonder verontwaardigde toon haar plaatsen kwam opeisen. Wat zich toen ontwikkelde laat zich op zijn best omschrijven als ordinair gekijf. Mijn vrouw zou zichzelf niet zijn als de uitkomst van dit viswijvendispuut niet in haar voordeel beslist zou zijn.
Behalve de nieuwe vrienden die we hiermee gemaakt hebben is een nog groter voordeel dat in plaats van op mijn reguliere schaduwrijke plekje te vertoeven, in de buurt van de frisdrankenautomaat, ik nu de hele dag aan het zwembad in de zon kan blijven om ons territorium te bewaken.
En nog maar 4 dagen te gaan
Vol leedvermaak en op een toon dat eindelijk recht geschiedde maakte mijn vrouw me vanmorgen opmerkzaam op de lege badhandoekloze ligbedden aan het zwembad en op een enorme stapel badlakens ergens in een hoek. Waarschijnlijk had het hotelmanagement besloten een signaal aan de badgasten af te geven.
Heerlijk! Nu konden we eindelijk op dat ene specifieke plaatsje aan het zwembad zitten. Niet teveel zon in de ochtend, beetje verkoelende wind overdag en tegen de avond een kalmerende avondzon. Kortom, het enige goede plaatsje dat er is en in één woord: perfect.
Het enige dat eventueel tot probleempjes zou kunnen leiden was het opgeblazen luchtbed wat zich tussen de twee door mijn eega begeerde ligbedden bevond. Respectvol doch vastberaden nam ze het luchtbed en verplaatste dat tussen twee andere ligbedden die zo’n twee meter van onze, door haar inmiddels geannexeerde, plaatsen verwijderd waren.
Heerlijk, heerlijk, heerlijk, tenminste de eerste 10 minuten tot een zeer aantrekkelijke jonge dame op een bijzonder verontwaardigde toon haar plaatsen kwam opeisen. Wat zich toen ontwikkelde laat zich op zijn best omschrijven als ordinair gekijf. Mijn vrouw zou zichzelf niet zijn als de uitkomst van dit viswijvendispuut niet in haar voordeel beslist zou zijn.
Behalve de nieuwe vrienden die we hiermee gemaakt hebben is een nog groter voordeel dat in plaats van op mijn reguliere schaduwrijke plekje te vertoeven, in de buurt van de frisdrankenautomaat, ik nu de hele dag aan het zwembad in de zon kan blijven om ons territorium te bewaken.
En nog maar 4 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Tuesday, August 14, 2007
dag 9 vakantievee evangelisten
Een paar bijzondere mensen die we nu op vakantie ontmoet hebben zijn Jan en Mien. Beiden de zestig gepasseerd en fervente evangelisten. Een turbulent leven achter de rug, drie keer officieel getrouwd met elkaar en al een jaar of 15 in god. Jan, een voormalig zeeman op de grote vaart en excrimineel, bijzonder extrovert in zijn zendingsdrang en Mien wat overschouwend op de achtergrond en waar nodig Jan corrigerend. Jan zou het wel van de daken willen schreeuwen dat iedereen zijn voorbeeld moet volgen. Een redelijk diepe kennis van het oude testament, de citaten vliegen je om de oren.
İk heb nog niet eerder gelovige Christenen van zo dichtbij mee kunnen maken. Wat me opvalt aan de argumenten die ze gebruiken, om me toch vooral op het juiste pad te brengen, is dat die voornamelijk appelleren aan mogelijke angsten van een persoon.
Ondanks dat het goede mensen zijn zou ik mijn kinderen toch niet alleen met hen laten. Jan en Mien zien er volgens mij geen kwaad in om hun blijde boodschap aan mijn kinderen te verkondigen. En daar wil ik mijn kinderen toch voor beschermen.
Mien heeft mij al een getuigenis gedaan. Dat is blijkbaar iets wat iemand personelijk meegemaakt heeft en een duidelijk bewijs is dat god bestaat. Een gebedsgenezing cq. zegening door Jan aangeboden heb ik al vriendelijk doch resoluut van de hand gewezen. Ze vertelden me dat ze ondanks dat ik god afwijs ze toch voor me zullen bidden of ik het nu goed vind of niet.
Och, ze doen maar. Als zij zich er maar goed bij voelen.
En nog maar 5 dagen te gaan
İk heb nog niet eerder gelovige Christenen van zo dichtbij mee kunnen maken. Wat me opvalt aan de argumenten die ze gebruiken, om me toch vooral op het juiste pad te brengen, is dat die voornamelijk appelleren aan mogelijke angsten van een persoon.
Ondanks dat het goede mensen zijn zou ik mijn kinderen toch niet alleen met hen laten. Jan en Mien zien er volgens mij geen kwaad in om hun blijde boodschap aan mijn kinderen te verkondigen. En daar wil ik mijn kinderen toch voor beschermen.
Mien heeft mij al een getuigenis gedaan. Dat is blijkbaar iets wat iemand personelijk meegemaakt heeft en een duidelijk bewijs is dat god bestaat. Een gebedsgenezing cq. zegening door Jan aangeboden heb ik al vriendelijk doch resoluut van de hand gewezen. Ze vertelden me dat ze ondanks dat ik god afwijs ze toch voor me zullen bidden of ik het nu goed vind of niet.
Och, ze doen maar. Als zij zich er maar goed bij voelen.
En nog maar 5 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Monday, August 13, 2007
dag 8 vakantievee fitness
Een serieus ingerichte fitnessruimte heeft dit hotel, dat stond ook te lezen in de brochure. Gezien de ruimte en de apparaten dat het hotel geïnvesteerd heeft moet dat voor veel mensen toch een bepaalde aantrekkingskracht hebben. İk vraag me enkel af waarom het er dan altijd zo verlaten bijligt.
Fitness is mijn ding niet zo en zeker niet zonder professionele begeleiding. İk trek wel mijn dagelijkse baantjes in het zwembad. Wat ik ook twee keer per dag doe is waterpolo. Eigenlijk is waterpolo een onjuiste benaming voor iets wat zich het best laat omschrijven als waterrugby.
Over het algemeen bestaan de teams uit een wisselend aantal mannen en vrouwen, afhankelijk van de animo. De basisspelregel is dat er geen regels zijn behalve dan die van fair-play. Eigenlijk is het stoeien voor volwassenen in het water. Het komt erop neer dat je je tegenstander niet aan de bal laat komen of houden die daarvoor niet eens in het bezit van de bal moet zijn. Sterker zelfs, het feit dat het een tegenspeler betreft is al voldoende om hem of haar enkele malen proberen onder te duwen. Behalve dat je daarmee bezig bent moet je ondertussen ook als team proberen de bal in het goal van de tegenstanders te krijgen. De punten over en weer worden niet echt geteld, het is enkel voor het plezier.
Tot vandaag…
Vandaag deed een man mee met een lichaam wat het midden hield tussen dat van een actieve triatleet en zwaargewicht bokser. Zo’n 1.90 meter, absoluut atletisch, geheel geschoren bovenlichaam en hoofd, spieren als staalkabels en ziekelijk fanatiek.
Jammer genoeg zat ik niet in zijn team en al na minder dan een kwartiertje spelen had ik zijn elleboog al in mijn oog. Eerst dacht ik nog aan een ongelukje maar speelde toch een stuk bedachtzamer nadat ik een poging van hem had voorkomen waarbij hij probeerde mijn duim om te draaien. Een van mijn medespelers kreeg een elleboog op zijn adamsappel terwijl een andere onaangenaam verrast was doordat de hulk poogde het hoofd van de man’s romp te scheiden.
Tot opluchting van beide teams besloot de hulk dat wij maar een stelletje watjes waren en stopte hij er gelukkig mee toen er nog wat mensen heel en in het spel waren. We hebben daarna nog ruim een uur gespeeld en nog langer na-gebabbeld.
En nog maar 6 dagen te gaan.
Fitness is mijn ding niet zo en zeker niet zonder professionele begeleiding. İk trek wel mijn dagelijkse baantjes in het zwembad. Wat ik ook twee keer per dag doe is waterpolo. Eigenlijk is waterpolo een onjuiste benaming voor iets wat zich het best laat omschrijven als waterrugby.
Over het algemeen bestaan de teams uit een wisselend aantal mannen en vrouwen, afhankelijk van de animo. De basisspelregel is dat er geen regels zijn behalve dan die van fair-play. Eigenlijk is het stoeien voor volwassenen in het water. Het komt erop neer dat je je tegenstander niet aan de bal laat komen of houden die daarvoor niet eens in het bezit van de bal moet zijn. Sterker zelfs, het feit dat het een tegenspeler betreft is al voldoende om hem of haar enkele malen proberen onder te duwen. Behalve dat je daarmee bezig bent moet je ondertussen ook als team proberen de bal in het goal van de tegenstanders te krijgen. De punten over en weer worden niet echt geteld, het is enkel voor het plezier.
Tot vandaag…
Vandaag deed een man mee met een lichaam wat het midden hield tussen dat van een actieve triatleet en zwaargewicht bokser. Zo’n 1.90 meter, absoluut atletisch, geheel geschoren bovenlichaam en hoofd, spieren als staalkabels en ziekelijk fanatiek.
Jammer genoeg zat ik niet in zijn team en al na minder dan een kwartiertje spelen had ik zijn elleboog al in mijn oog. Eerst dacht ik nog aan een ongelukje maar speelde toch een stuk bedachtzamer nadat ik een poging van hem had voorkomen waarbij hij probeerde mijn duim om te draaien. Een van mijn medespelers kreeg een elleboog op zijn adamsappel terwijl een andere onaangenaam verrast was doordat de hulk poogde het hoofd van de man’s romp te scheiden.
Tot opluchting van beide teams besloot de hulk dat wij maar een stelletje watjes waren en stopte hij er gelukkig mee toen er nog wat mensen heel en in het spel waren. We hebben daarna nog ruim een uur gespeeld en nog langer na-gebabbeld.
En nog maar 6 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Sunday, August 12, 2007
dag 7 vakantiemelkveefuiken
Om deze vakantie toch enigzins pedagoochem bezig te zijn wilden we de kinderen iets van de locale cultuur laten opsnuiven.
Het liefst had ik toegegeven aan mijn verlangen naar avontuur en twee jeeps gehuurd voor ons zevenen maar zwichtte voor het argument van mijn vrouw dat je dan nooit die plaatsen te zien krijgt waar de echte experts je naar toe kunnen brengen. Dat een door experts georganiseerde trip meer dan het dubbele in prijs was dan de gezamelijke huurprijs van twee jeeps zou zichzelf zogezegd terugverdienen. Ten eerste door de lunch die inbegrepen was; ten tweede door de toegevoegde waarde van de plaatsen die we extra zouden kunnen bezoeken en ten derde door de extra achtergrondinformatie die de gidsen bij dit alles zouden kunnen verschaffen...... "zouden kunnen".
De bedoeling was dat we om 8 uur opgehaald zouden worden. Een flinke tijd later kwam ons busje voorrijden. Positief als we ons als vakantievee ingesteld hebben gebruikten we dit voor onze kinderen als leermoment om de plaatselijke mentali"tijd" te leren kennen.
Na minder dan 40km rijden, met zo'n 25 ander stuks vakantiemelkvee, kregen we de gelegenheid onze benen te strekken en gemolken te worden in een taverne waar op de gehele voorraad souvenirs in kleine letters te lezen stond "made in China". Op zich niet erg maar toch niet iets wat je mee wilt nemen uit een Zuid-Europees land.
Na deze, voor de gids' financiele welzijn, noodzakelijke onderbreking reden we door naar onze eerste ruïne van de dag. Daar kregen we van onze gids in twee minuten uitgelegd dat: ons vakantieland eigenlijk de bakermat is van de gehele moderne beschaving, van alle wereldgodsdiensten en van Coca-Cola; dat Amerika İrak is binnengevallen vanwege de olie en verder werden we geïnformeerd over de laatste transfer van een speler van zijn favoriete voetbalploeg. Na verder zonder begeleiding een uur zwetend in de zengende zon intens naar een een troosteloze hoop zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben mochten we ons terug naar het busje begeven.
Voor de volgende stop stelde onze zeer vriendelijk gids voor om alvast de €4 entreegeld per persoon te verzamelen zodat alles sneller zou verlopen; op zich een goed idee. Nadat onze gids bij aankomst de entreekaarten had gekocht en ons riep hem te volgen zag ik ergens op een klein bordje dat de entreeprijs €3 was.
De attractie was een vervallen kerk waar in vroeger dagen een bisschop zetelde die het tot hedendaags internationaal aanbeden heilige heeft geschopt. Verschillende mensen begonnen vol devotie te bidden bij de resten van de sarcofaag ondanks dat we te horen kregen dat de beenderen van de heilige verspreid lagen op verschillende plaatsen in Europa, maar zeker niet hier.
Lunch was inbegrepen maar de drankjes bij de lunch blijkbaar niet. Achteraf bleek dat de prijzen van de softdrinks ruimschoots voldoende waren om de gratis lunch toch niet meer zo gratis te laten zijn.
De volgende en laatste stop waar we gemolken zouden worden was op een boot. İk ben de locale taal niet eigen maar het zou me niet verbazen als de naam van de boot zich in het Engels liet vertalen naar zoiets als 'No escape' of 'Ha, ha, ha, gotcha!'
Na wederom eindeloos naar zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben, maar dit keer door de glazen bodem van de boot, mochten we wat zwemmen in zee en nog een zwaar overprijst drankje nuttigen. We werden terug gebracht aan wal maar niet zonder dat de gids ons opmerkzaam had gemaakt op de fooienpot die overigens al zeer opvallend geplaatst was.
De terugreis per bus verliep zonder noemenswaardigheden met nogmaals de waarschijnlijk obligatoire stop in klein China. De gids bedankte ons alvast namens zichzelf en de chauffeur in geval we nòg iets in de fooienpot wilden doen.
İk denk dat ik volgende keer gewoon twee jeeps huur.
En nog maar 7 dagen te gaan
Het liefst had ik toegegeven aan mijn verlangen naar avontuur en twee jeeps gehuurd voor ons zevenen maar zwichtte voor het argument van mijn vrouw dat je dan nooit die plaatsen te zien krijgt waar de echte experts je naar toe kunnen brengen. Dat een door experts georganiseerde trip meer dan het dubbele in prijs was dan de gezamelijke huurprijs van twee jeeps zou zichzelf zogezegd terugverdienen. Ten eerste door de lunch die inbegrepen was; ten tweede door de toegevoegde waarde van de plaatsen die we extra zouden kunnen bezoeken en ten derde door de extra achtergrondinformatie die de gidsen bij dit alles zouden kunnen verschaffen...... "zouden kunnen".
De bedoeling was dat we om 8 uur opgehaald zouden worden. Een flinke tijd later kwam ons busje voorrijden. Positief als we ons als vakantievee ingesteld hebben gebruikten we dit voor onze kinderen als leermoment om de plaatselijke mentali"tijd" te leren kennen.
Na minder dan 40km rijden, met zo'n 25 ander stuks vakantiemelkvee, kregen we de gelegenheid onze benen te strekken en gemolken te worden in een taverne waar op de gehele voorraad souvenirs in kleine letters te lezen stond "made in China". Op zich niet erg maar toch niet iets wat je mee wilt nemen uit een Zuid-Europees land.
Na deze, voor de gids' financiele welzijn, noodzakelijke onderbreking reden we door naar onze eerste ruïne van de dag. Daar kregen we van onze gids in twee minuten uitgelegd dat: ons vakantieland eigenlijk de bakermat is van de gehele moderne beschaving, van alle wereldgodsdiensten en van Coca-Cola; dat Amerika İrak is binnengevallen vanwege de olie en verder werden we geïnformeerd over de laatste transfer van een speler van zijn favoriete voetbalploeg. Na verder zonder begeleiding een uur zwetend in de zengende zon intens naar een een troosteloze hoop zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben mochten we ons terug naar het busje begeven.
Voor de volgende stop stelde onze zeer vriendelijk gids voor om alvast de €4 entreegeld per persoon te verzamelen zodat alles sneller zou verlopen; op zich een goed idee. Nadat onze gids bij aankomst de entreekaarten had gekocht en ons riep hem te volgen zag ik ergens op een klein bordje dat de entreeprijs €3 was.
De attractie was een vervallen kerk waar in vroeger dagen een bisschop zetelde die het tot hedendaags internationaal aanbeden heilige heeft geschopt. Verschillende mensen begonnen vol devotie te bidden bij de resten van de sarcofaag ondanks dat we te horen kregen dat de beenderen van de heilige verspreid lagen op verschillende plaatsen in Europa, maar zeker niet hier.
Lunch was inbegrepen maar de drankjes bij de lunch blijkbaar niet. Achteraf bleek dat de prijzen van de softdrinks ruimschoots voldoende waren om de gratis lunch toch niet meer zo gratis te laten zijn.
De volgende en laatste stop waar we gemolken zouden worden was op een boot. İk ben de locale taal niet eigen maar het zou me niet verbazen als de naam van de boot zich in het Engels liet vertalen naar zoiets als 'No escape' of 'Ha, ha, ha, gotcha!'
Na wederom eindeloos naar zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben, maar dit keer door de glazen bodem van de boot, mochten we wat zwemmen in zee en nog een zwaar overprijst drankje nuttigen. We werden terug gebracht aan wal maar niet zonder dat de gids ons opmerkzaam had gemaakt op de fooienpot die overigens al zeer opvallend geplaatst was.
De terugreis per bus verliep zonder noemenswaardigheden met nogmaals de waarschijnlijk obligatoire stop in klein China. De gids bedankte ons alvast namens zichzelf en de chauffeur in geval we nòg iets in de fooienpot wilden doen.
İk denk dat ik volgende keer gewoon twee jeeps huur.
En nog maar 7 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Saturday, August 11, 2007
dag 6 vakantievee verkopers
Gisteravond met het hele gezin naar het dorp gewandeld en door praktisch iedere winkelier aangehouden of we iets van zijn waren wilden kopen; echt de beste vervalsingen mét certifcaat van echtheid, gegarandeerd goede kwaliteit met jaren garantie en aan een speciale prijs omdat hij iemand van bij ons in de buurt kent.
´Papa, mag ik dat hebben?` ´Papa, wil je dat voor me kopen?` ´Papa, kijk eens?` ´Papa, dat heb ik écht nodig!` ... en de getrainde vakantieveeverkopers houden papa en zijn spontaan accuut behoeftige nakomelingen nauwkeurig in de gaten. ´Here chef!` ´Chef!` ´Chef!` ´Not expensive chef!` ´Nicht teuer!` ´Ah, Holland? Kaaikuk, kaaikuh und niet kopuh! Ha ha ha! Come here chef, normal price €50` ...en dan met een gezicht als de vermoorde onschuld op een fluistertoon: ´for you chef only €40!`
Uiteindelijk koop je het absoluut onnodige object van kindslief verlangen voor maar €8 in de wetenschap dat eenmaal thuis gekomen het binnen de korste keren aan de retourboer wordt meegegeven.
En nog maar 8 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Friday, August 10, 2007
dag 5 vakantievee figuur
106 kilo woog ik voor vertrek en als jonge god zou ik terugkomen. İk denk dat ik mijn aspıraties iets moet bijstellen.
İk benijd de mannen met het atletische lıchaam en ook de minder atletısche mannen zonder buikje. Verdomme, ik benijd zelfs hen die met een buikje rondlopen alsof ze hun wanverhoudingen geaccepteerd hebben. Ok, ik zwem dan wel mijn baantjes elke dag maar echt fanatiek is het niet meer te noemen. İk denk erover om wat meer blousende kleren te kopen...
En nog maar 9 dagen te gaan.
İk benijd de mannen met het atletische lıchaam en ook de minder atletısche mannen zonder buikje. Verdomme, ik benijd zelfs hen die met een buikje rondlopen alsof ze hun wanverhoudingen geaccepteerd hebben. Ok, ik zwem dan wel mijn baantjes elke dag maar echt fanatiek is het niet meer te noemen. İk denk erover om wat meer blousende kleren te kopen...
En nog maar 9 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Thursday, August 09, 2007
dag 4 vakantievee voer
Niet dat het eten slecht is, zeker niet. Het lijkt me ook niet makkelijk om voor elke maaltijd een gevarieerd aanbod samen te stellen. En bij een eerste aanblik is de hoeveelheid van het lopende buffet bepaald indrukwekkend te noemen.
Het wordt me echter al vrij snel duidelijk dat de ingredienten van een nogal ondefinieerbare salade de resten zijn van een bepaalde dis van één van de vorige dagen. Wat hier ooit het levenslicht aanschouwde als bijvoorbeeld saladesaus zie je aangelengt en opgewarmd gereïncarneerd terugkomen als soep om een tweede, derde of zelfs vierde kans te wagen om te eindıgen in de maag van het omnivore vakantievee. İk durf me niet eens voor te stellen hoe oud de confiture is die in grote open glazen kommen staat of hoeveel vliegen en andere insecten er al zijn uitgevıst.
Wat me blijft verbazen zijn de volwassenen die iedere keer weer veel te veel op hun bord leggen alsof er tijdens het eten ineens oorlog kan uitbreken, en die dan de helft of meer onaangeroerd laten liggen omdat er dan toch, geheel tegen de verwachting in, geen oorlog uitgebroken blijkt te zijn...
En nog maar 10 dagen te gaan.
Het wordt me echter al vrij snel duidelijk dat de ingredienten van een nogal ondefinieerbare salade de resten zijn van een bepaalde dis van één van de vorige dagen. Wat hier ooit het levenslicht aanschouwde als bijvoorbeeld saladesaus zie je aangelengt en opgewarmd gereïncarneerd terugkomen als soep om een tweede, derde of zelfs vierde kans te wagen om te eindıgen in de maag van het omnivore vakantievee. İk durf me niet eens voor te stellen hoe oud de confiture is die in grote open glazen kommen staat of hoeveel vliegen en andere insecten er al zijn uitgevıst.
Wat me blijft verbazen zijn de volwassenen die iedere keer weer veel te veel op hun bord leggen alsof er tijdens het eten ineens oorlog kan uitbreken, en die dan de helft of meer onaangeroerd laten liggen omdat er dan toch, geheel tegen de verwachting in, geen oorlog uitgebroken blijkt te zijn...
En nog maar 10 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Wednesday, August 08, 2007
dag 3 vakantievee vrienden
Het hoort er ook bij, of het schijnt in ieder geval zo, het inschatten van hen met wie je mogelijk een gesprek gaat aanknopen. Mensen met wie je intenser om zal gaan gedurende je vakantie en die je daarna nooit meer zult zien.
Nieuwe gezichten, het inschatten van hun personelijkheden aan de hand van hun uiterlijk... verderfelijk maar zo werkt het nu eenmaal. De mensen die het meeste open staan voor communicatie zijn niet persé die met wie je in contact wilt komen. Sommigen vallen meteen al af, zeker de raszeurders die een soort van gemeenschappelijke afkeer van het hotel en/of reisorganisatie wıllen creeeren door overal over te klagen; de vrouw met het harde gezicht, geblondeerde haren en hese stem die zwaar lurkend aan een sigaret klaagt dat het lopend buffet zo weinig fruit biedt terwijl ze juist hier is gekomen om gezonder te leven.
Landgenoten waarvoor je je schaamt bij het zien en horen van hun boerse gedrag ten opzichte van de verlegen autochtone serveerstertjes. De buitensporig obese Russische tantes die twee gratis ligbedden op de betere plaatsen aan het zwembad hebben geclaimt door er eergisteren al hun handoek op neer te leggen en die, zelfs al zijn ze gisteren dan niet geweest, vandaag rond 5 uur `s middags de gotspe hebben om verontwaardigd te zijn en ruzie beginnen te maken (in het Russisch natuurlijk) omdat iemand hun plaats heeft ingepikt. Gelukkig maar een duidelijk bewijs dat het eerdere asociale gedrag van mijn landgenoten niet persé nationaal bepaald is.
Aan het zwembad het onvermijdelijke uitgebreide gamma van missen en nog meer miss-wannabees dıe rondflaneren, de macho´s met hun scherp geschoren baardjes, snorren en sikken, de knuffelende jonge stelletjes die je doen verlangen naar vroeger toen je hele leven nog in het vooruitschiet lag en een meisje in je armen de hele wereld leek... İneens realiseer ik me mijn afgunst op de jeugd en hun gedrag...
Misschien is het toch maar beter als ik deze vakantie niet teveel aandacht meer besteed aan het andere vakantievee.
En nog maar 11 dagen te gaan.
Nieuwe gezichten, het inschatten van hun personelijkheden aan de hand van hun uiterlijk... verderfelijk maar zo werkt het nu eenmaal. De mensen die het meeste open staan voor communicatie zijn niet persé die met wie je in contact wilt komen. Sommigen vallen meteen al af, zeker de raszeurders die een soort van gemeenschappelijke afkeer van het hotel en/of reisorganisatie wıllen creeeren door overal over te klagen; de vrouw met het harde gezicht, geblondeerde haren en hese stem die zwaar lurkend aan een sigaret klaagt dat het lopend buffet zo weinig fruit biedt terwijl ze juist hier is gekomen om gezonder te leven.
Landgenoten waarvoor je je schaamt bij het zien en horen van hun boerse gedrag ten opzichte van de verlegen autochtone serveerstertjes. De buitensporig obese Russische tantes die twee gratis ligbedden op de betere plaatsen aan het zwembad hebben geclaimt door er eergisteren al hun handoek op neer te leggen en die, zelfs al zijn ze gisteren dan niet geweest, vandaag rond 5 uur `s middags de gotspe hebben om verontwaardigd te zijn en ruzie beginnen te maken (in het Russisch natuurlijk) omdat iemand hun plaats heeft ingepikt. Gelukkig maar een duidelijk bewijs dat het eerdere asociale gedrag van mijn landgenoten niet persé nationaal bepaald is.
Aan het zwembad het onvermijdelijke uitgebreide gamma van missen en nog meer miss-wannabees dıe rondflaneren, de macho´s met hun scherp geschoren baardjes, snorren en sikken, de knuffelende jonge stelletjes die je doen verlangen naar vroeger toen je hele leven nog in het vooruitschiet lag en een meisje in je armen de hele wereld leek... İneens realiseer ik me mijn afgunst op de jeugd en hun gedrag...
Misschien is het toch maar beter als ik deze vakantie niet teveel aandacht meer besteed aan het andere vakantievee.
En nog maar 11 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Tuesday, August 07, 2007
dag 2 vakantievee vertier
Vroeg wakker geworden met het dreinende gevoel van een beginnende hoofdpijn. Ontbeten en een rustig plaatsje aan het zwembad gezocht en gevonden... tot tien uur wanneer de zwembaddiscjockey het nodig vond zıjn dagelijkse portie geluidshinder over ons argelozen te hoog-decibelleren. Mijn dreinende gevoel van beginnende hoofdpijn zwakte af en maakt plaats voor een blijvende.
´s Middags in de spa van het hotel me laten masseren door een zeer vriendelijke man die het opeens nodig vond zijn zwaar ingeoliede doch tengere borstkast te gebruiken voor wat hij waarschijnlijk dacht een zeer relaxerende massage van mijn rug en billen. İk begreep achteraf nıet helemaal waarom ik hem moest betalen en niet andersom.
`s Avonds na het eten de hotelshow... een te verwachten tenenkrommende portie anti-humor van wel(?)-willende ´´entertainers´´ met de vanzelfsprekende ballonnen als namaakborsten bij de mannen, getekende krulsnorren bij de vrouwen, scheten en vrij expliciete insinuaties naar diverse sexuele handelingen. Na drie kwartier lijden kon ik dan eindelıjk mijn twee jongsten naar de hotelkamer brengen om te slapen en zelf nog wat in mıjn boek te lezen.
En nog maar 12 dagen te gaan.
´s Middags in de spa van het hotel me laten masseren door een zeer vriendelijke man die het opeens nodig vond zijn zwaar ingeoliede doch tengere borstkast te gebruiken voor wat hij waarschijnlijk dacht een zeer relaxerende massage van mijn rug en billen. İk begreep achteraf nıet helemaal waarom ik hem moest betalen en niet andersom.
`s Avonds na het eten de hotelshow... een te verwachten tenenkrommende portie anti-humor van wel(?)-willende ´´entertainers´´ met de vanzelfsprekende ballonnen als namaakborsten bij de mannen, getekende krulsnorren bij de vrouwen, scheten en vrij expliciete insinuaties naar diverse sexuele handelingen. Na drie kwartier lijden kon ik dan eindelıjk mijn twee jongsten naar de hotelkamer brengen om te slapen en zelf nog wat in mıjn boek te lezen.
En nog maar 12 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Monday, August 06, 2007
dag 1 vakantievee vervoer
Veertien uur onderweg naar onze vakantiebestemming met allerhande vervoer waarvan drie uur in het vliegtuig. Drie uur vliegplezier met constant de knieen van mijn achterbuurman in mijn nieren en wiens meereizend kotertje niets beters als tijdverdrijf kon verzinnen dan het opklaptafeltje achter mij open te laten vallen, hard naar voren te duwen om het alvorens weer naar beneden te laten kletteren. Aankomst in hotel rond 3.30 uur in de ochtend.
Het zou me niet verbazen als de Europese regels voor internationaal varkensvervoer humaner zijn dan die voor het internationale vakantieveevervoer.
En nog maar 13 dagen te gaan.
Het zou me niet verbazen als de Europese regels voor internationaal varkensvervoer humaner zijn dan die voor het internationale vakantieveevervoer.
En nog maar 13 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Wednesday, July 11, 2007
Sunday, July 01, 2007
Agnosticism is cowardism
While (most) religious people are sincere in their fallacy, agnostics are believers in doubt keeping up enlightened appearances.
Saturday, June 30, 2007
Wednesday, June 27, 2007
I would divide atheists in non-theists and absentheists
“Non” as in “non-existent” for those who do not want to answer the god-question and “absent” as in "not here, not now" for those who do answer the god-question.
Tuesday, June 26, 2007
I am not an atheist
I rather call myself a non-theist. Calling myself an atheist would imply that the choice of believing or not is part of my system. Since I find the whole god concept too primitive to consider I do not even want to lower myself to that question. Call it haughtiness or whatever you want, but it is not, I am just years ahead of you and yours.
Monday, June 25, 2007
Tuesday, June 19, 2007
Sunday, June 17, 2007
Monday, June 11, 2007
Decoding god (or how "god" equals "prozac")
(a=1, b=2, c=3 etc.)
god=7.15.4
7x15x4=420
4+2+0=6
god=6
prozac=16.18+15.26+1.3
288+390+3=681
6+8+1=15
1+5=6
prozac=6
god = 6 = prozac
god = prozac
Sunday, June 10, 2007
Holy shit
(multiple-choice)
"As long as you cannot proof the nonexistence of ........ I will stay a believer."
A) gnomes
B) dragons
C) god
D) hobbits
E) the tooth fairy
A) gnomes
B) dragons
C) god
D) hobbits
E) the tooth fairy
Saturday, June 02, 2007
Willy Will (donor codicil)
Besides my organs that I donate for transplantation after my passing, I am also including my penis.
(this will ensure me of some fun in the afterlife)
(this will ensure me of some fun in the afterlife)
Friday, June 01, 2007
Belittling “the others”
To the believers all others are non-believers (who call themselves rationalists).
To the rationalists all others are irrationalists (who call themselves believers).
To the rationalists all others are irrationalists (who call themselves believers).
Thursday, May 31, 2007
Saturday, May 26, 2007
Friday, May 25, 2007
Wednesday, May 23, 2007
In the beginning
Perhaps the god-idea finds it origin in man’s genetic blueprint of a parent model and marks an evolutionary phase between our animalistic past and a rational world to be?
Tuesday, May 22, 2007
I am not a non-believer
Calling myself a non-believer would imply that the choice of believing (or not) is part of my system. It is not.
Reason rulez!
Reason rulez!
Monday, May 21, 2007
Sunday, May 20, 2007
Wednesday, May 16, 2007
Israel Soldiers Hurt In Secret Anthrax Experiment (1)
Jerusalem, Israel (AHN) - Dozens of Israeli soldiers are today suffering from a wide range of illnesses, some incurable, after participating in a secret experiment to develop an anthrax vaccine.
Sickening...
Sickening...
Thursday, May 10, 2007
My journey to blessedness
Striving for a critical self-observation
Aiming for lasting self-actualization
Realistically accepting others as they are, without condemning
Avoiding haughtiness in my deeds and thoughts
Wednesday, May 09, 2007
Tuesday, May 08, 2007
Saturday, April 21, 2007
Weapons of mass destruction threat
Just wondering...
The sources warning for Iran's atomic bomb ambitions are these the same as those who informed us about Iraq's weapons of mass destruction?
The sources warning for Iran's atomic bomb ambitions are these the same as those who informed us about Iraq's weapons of mass destruction?
Friday, April 20, 2007
Thursday, April 19, 2007
The concept "god" (05)
To see the hand of god in everything that can't be comprehended.
(does that include womens' logic too?)
Wednesday, April 18, 2007
Tuesday, April 17, 2007
Tuesday, April 10, 2007
United Nothings
GENEVA (Reuters) - UN investigates possible violations of human rights during atrocities in Darfur.
? ? ? !
This is the acceptation of atrocities as normal behaviour, a legalisation of what should be condemed in general as all atrocities violate human rights.
? ? ? !
This is the acceptation of atrocities as normal behaviour, a legalisation of what should be condemed in general as all atrocities violate human rights.
Monday, March 26, 2007
Ok, ok, I am the father of Anna Nicole Smith's baby!
I admit, it must have been one of the many maculated letters I sent her.
(Hey! For $70 million I am willing to declare anything.)
Tuesday, March 06, 2007
"You cannot wear a black shirt, the Nazi's wore that."
Circum: "They also wore underwear, so I have to stop wearing that too?"
Tuesday, February 27, 2007
Dr.Schmockotovski
Dear Mr.Circum
It is with great pleasure that I inform you that I have some good news and some bad news for you. The bad news is that you will hardly receive any financial compensation neither for the accident you encountered nor for the 9 months of incapability to work. However the good news is that you do not have to pay back the € 2.900 you received so far from the insurance company of the man who caused the accident.
Sincerely, The Court's Doctor
It is with great pleasure that I inform you that I have some good news and some bad news for you. The bad news is that you will hardly receive any financial compensation neither for the accident you encountered nor for the 9 months of incapability to work. However the good news is that you do not have to pay back the € 2.900 you received so far from the insurance company of the man who caused the accident.
Sincerely, The Court's Doctor
To the first post in the "Accident" sequence.
Monday, February 19, 2007
10% tzedakah
I understand the reason behind giving 10% of ones earnings. But who will give me 10% if I loose money?
Thursday, February 01, 2007
Monday, January 01, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
