Friday, August 31, 2007
Thursday, August 30, 2007
Sunday, August 26, 2007
Saturday, August 25, 2007
It takes balls to be a real jew!
"A man with crushed testicles may not enter the assembly of the Lord." (Deut. 23)
One-sided Love Affair
If you want to be loved,
Baby, you've got to love me, too.
If you want to be loved,
Baby, you've got to love me, too.
Oh yeah, 'cause I ain't for no one-sided love affair.
If you wanna be kissed,
Well, you've gotta kiss me, too.
Oh yeah, if you wanna be kissed,
Well, you gotta kiss me, too.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Well, fair exchange bears no robbery,
And the whole world will know that it's true.
Understanding solves all problems, baby,
That's why I'm telling you
If you wanna be hugged,
Well, you gotta hug me, too.
Oh yeah, if you wanna be hugged,
Well, you've gotta hug me, too.
Yeah, 'cause I ain't for no one-sided love affair.
If you know you can't take it,
Baby, why try to give it?
If you know you can't take it,
Then baby, why try to give it?
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Well, fair exchange bears no robbery,
And the whole world will know that it's true.
Understanding solves all problems, baby,
That's why I'm telling you
If you wanna be hugged,
Well, you gotta hug me, too.
Oh yeah, if you wanna be hugged,
Baby, you gotta hug me, too.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
'Cause I ain't for no one-sided love affair.
Words & music by Bill Campbell
Friday, August 24, 2007
"I don’t want to go to shul anymore."
Mrs.Circum: “Why is that?”
Mr.Circum: “I don’t believe in a god.”
Mrs. Circum: “So? You still can go to shul.”
Thursday, August 23, 2007
Wednesday, August 22, 2007
The good, the bad and the ugly believer
They all use religion as hat rack for their convictions.
What would they have used had religion not exist?
What would they have used had religion not exist?
Tuesday, August 21, 2007
Mood reflections
Mood reflections is something I made while being in the hospital November 2005 after an accident I had in September that year. I recently found 41 of them back on my Palm and decided to place them here too.
To the next post in the "mood reflection" sequence.
Monday, August 20, 2007
dag 15 vakantievee vertrek
Het zit er weer op. Vele diep emotionele ervaringen rijker, de nodige euri armer en mentaal bijgetankt kan ik de dagelijkse stress weer aan. Eerst nog eventjes een nachtje missen dan naar huis terugvliegen en dan nog maar 350 nachtjes slapen en ik mag weer op vakantie.
Jottum!
Jottum!
Klik hier voor het verslag van de eerste dag.
Sunday, August 19, 2007
Dag 14 vakantievee verleidingen
Onze twee oudste kinderen zijn 17 en 19 jaar, de leeftijd dat de hormonen door het lichaam gieren. Althans dat dacht ik altijd. Hoe was ikzelf op die leeftijd? İk kan het me niet precies herinneren maar het andere geslacht stond toch hoog op mijn aandachtslijstje genoteerd. Misschien is dat bij mijn zoon en dochter ook het geval maar dan laten ze het in ieder geval niet zien aan hun vader.
De verleidingen voor onze twee jongste spruiten (10 en 12 jaar) situeren zich voornamelijk nog in het gebied van de onschuldige zoete orale bevrediging. Door zich te ontrekken aan het ouderlijk toezicht trachten ze zich over te geven aan het genoegen van onbeperkt schepijs eten. Voor mijn jongste zoon resulteerde dat op één van de eerste dagen in een score van 12 hoorntjes en één nacht buikpijn.
Sindsdien is zijn gedrag met betrekking tot de ijsconsumptie bepaald zelfregulariserend te noemen.
Dit is de laatste dag en morgen gaan we weer op vakantievee transport en mogen we naar huis.
Laatste update:
Consequent als onze reisorganisatie is in onze behandeling als vakantievee hebben we zojuist te horen gekregen dat ons veetransport met 11 uur vervroegd is. Nu worden we vannacht om 3 uur al opgehaald.
De verleidingen voor onze twee jongste spruiten (10 en 12 jaar) situeren zich voornamelijk nog in het gebied van de onschuldige zoete orale bevrediging. Door zich te ontrekken aan het ouderlijk toezicht trachten ze zich over te geven aan het genoegen van onbeperkt schepijs eten. Voor mijn jongste zoon resulteerde dat op één van de eerste dagen in een score van 12 hoorntjes en één nacht buikpijn.
Sindsdien is zijn gedrag met betrekking tot de ijsconsumptie bepaald zelfregulariserend te noemen.
Dit is de laatste dag en morgen gaan we weer op vakantievee transport en mogen we naar huis.
Laatste update:
Consequent als onze reisorganisatie is in onze behandeling als vakantievee hebben we zojuist te horen gekregen dat ons veetransport met 11 uur vervroegd is. Nu worden we vannacht om 3 uur al opgehaald.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Saturday, August 18, 2007
dag 13 vakantievee vodka
We zitten in een hotel met een zogenaamde all-in formule. Dat wil zeggen dat behalve de drie dagelijkse voedersessies je ook de hele dag door zoveel mag drinken als je wilt zonder daarvoor extra te hoeven betalen, alcoholische dranken inbegrepen.
Het zal haast wel onvermijdelijk zijn dat dit soort vakantieformules een meute potentiele AAA-gangers aantrekt die zo het abjecte met het aangename wensen te combineren; zo ook Heinrich.
Heinrich melde zich bij het openen van de bar om 10 uur ‘s ochtends en begon vrij gedisciplineerd wodka te hijsen. Zo’n 9 uur en drie liter wodka later zeeg Heinrich in de lobby neer op de plaats die hij kort daarvoor met een vrij krachtige straal braaksel gemarkeerd had.
Een ambulance kwam al snel voorrijden om Heinrich naar het ziekenhuis te brengen om hem daar uit zijn delerium te halen.
Wat schetste onze verbazing toen Heinrich zo’n drie uur later, enigzins glazig uit zijn ogen kijkend nog steeds in zijn zurige aangekoekte kleding, niet al te onvast de lobby weer kwam ingestommeld. Hij zette koers richting bar en bestelde daar… een wodka. De barkeeper weigerde dit en vertelde Heinrich dat het hem door de hotelmanager verboden was om Heinrich nog alcohol te schenken.
‘Oh’, zei Heinrich, ‘doe dan maar een biertje’.
En nog maar één hele dag te gaan.
Het zal haast wel onvermijdelijk zijn dat dit soort vakantieformules een meute potentiele AAA-gangers aantrekt die zo het abjecte met het aangename wensen te combineren; zo ook Heinrich.
Heinrich melde zich bij het openen van de bar om 10 uur ‘s ochtends en begon vrij gedisciplineerd wodka te hijsen. Zo’n 9 uur en drie liter wodka later zeeg Heinrich in de lobby neer op de plaats die hij kort daarvoor met een vrij krachtige straal braaksel gemarkeerd had.
Een ambulance kwam al snel voorrijden om Heinrich naar het ziekenhuis te brengen om hem daar uit zijn delerium te halen.
Wat schetste onze verbazing toen Heinrich zo’n drie uur later, enigzins glazig uit zijn ogen kijkend nog steeds in zijn zurige aangekoekte kleding, niet al te onvast de lobby weer kwam ingestommeld. Hij zette koers richting bar en bestelde daar… een wodka. De barkeeper weigerde dit en vertelde Heinrich dat het hem door de hotelmanager verboden was om Heinrich nog alcohol te schenken.
‘Oh’, zei Heinrich, ‘doe dan maar een biertje’.
En nog maar één hele dag te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Friday, August 17, 2007
dag 12 vakantievee verkeer
Met een gehuurde jeep heb ik vandaag als actieve verkeersdeelnemer emperisch kunnen vaststellen dat de verkeersborden, bijvoorbeeld zoals die de verplichte rijrichting op een rotonde aangeven of die verbieden in te halen op zeer smalle en uiterst bochtige bergweggetjes, hier door de autochtonen voornamelijk gezien worden als vrijblijvende suggesties.
Het heeft eigenlijk wel een bepaalde charme om, achter het stuur gezeten, jezelf over te geven aan de locale zeden en gewoonten en geheel geassimileerd de verkeersborden vrijlijk te interpreteren al na gelang de situatie.
Als locaal geaccepteerde situatie wordt onder andere gezien een conversatie tussen de chauffeur, passagiers en/of telefoonpartner. Ook de combinatie van twee converserende chauffeurs ben ik hier tegen gekomen. Dat ik abrupt op mijn rem moest staan om een aanrijding te voorkomen met deze rijdende vergadering van twee voertuigen was voor de heren schijnbaar niet motiverend genoeg om hun bespreking te beeindigen.
Een scooterrijder liet me een ander schijnbaar geaccepteerde situatie zien door vlak voor me op de snelweg ineens naar 30 km per uur af te zakken en ongestoord al rijdend te gaan es-em-essen. Ook moest ik afremmen voor een andere scooterrijder toen die zijn snelheid minderde om, nonchalant zittend met beide benen aan één kant van zijn scooter, al rijdend kijkend in zijn achteruitkijkspiegel zijn contactlenzen te controleren.
Op de snelweg blijken fietsers, voetgangers, mannen met kruiwagens, pluimvee en vluchtstrook-spookrijders een vanzelfsprekendheid.
Met regelmaat passeren we auto’s die een kruissnelheid hebben die te vergelijken valt met die door een ezel getrokken straatkar. Bij de meeste van deze chauffeurs blijkt een mobiele telefoon organisch vergroeid te zijn tussen hun rechterhand en rechteroor. De linkerhand wordt gebruikt om, loom gebarend door het open raampje, het achteropkomend verkeer aan te geven dat het kan passeren.
Veel chauffeurs hier proberen ook de witte ononderbroken middenlijn van de snelweg samen te laten vallen met een denkbeeldige middenlijn van hun voertuig. Het is me echter nog niet duidelijk geworden wat de gedragsregel is volgens welke de chauffeurs van twee elkaar over de middenlijn naderende voertuigen besluiten wie van de twee aan de kant gaat.
De grote ontdekking van vandaag was wel de louterende en intens therapeutische werking die uitgaat van een overmatig gebruikt van de claxon.
Afijn, we zijn heelhuids terug in het hotel gekomen en nog maar 2 dagen te gaan.
Het heeft eigenlijk wel een bepaalde charme om, achter het stuur gezeten, jezelf over te geven aan de locale zeden en gewoonten en geheel geassimileerd de verkeersborden vrijlijk te interpreteren al na gelang de situatie.
Als locaal geaccepteerde situatie wordt onder andere gezien een conversatie tussen de chauffeur, passagiers en/of telefoonpartner. Ook de combinatie van twee converserende chauffeurs ben ik hier tegen gekomen. Dat ik abrupt op mijn rem moest staan om een aanrijding te voorkomen met deze rijdende vergadering van twee voertuigen was voor de heren schijnbaar niet motiverend genoeg om hun bespreking te beeindigen.
Een scooterrijder liet me een ander schijnbaar geaccepteerde situatie zien door vlak voor me op de snelweg ineens naar 30 km per uur af te zakken en ongestoord al rijdend te gaan es-em-essen. Ook moest ik afremmen voor een andere scooterrijder toen die zijn snelheid minderde om, nonchalant zittend met beide benen aan één kant van zijn scooter, al rijdend kijkend in zijn achteruitkijkspiegel zijn contactlenzen te controleren.
Op de snelweg blijken fietsers, voetgangers, mannen met kruiwagens, pluimvee en vluchtstrook-spookrijders een vanzelfsprekendheid.
Met regelmaat passeren we auto’s die een kruissnelheid hebben die te vergelijken valt met die door een ezel getrokken straatkar. Bij de meeste van deze chauffeurs blijkt een mobiele telefoon organisch vergroeid te zijn tussen hun rechterhand en rechteroor. De linkerhand wordt gebruikt om, loom gebarend door het open raampje, het achteropkomend verkeer aan te geven dat het kan passeren.
Veel chauffeurs hier proberen ook de witte ononderbroken middenlijn van de snelweg samen te laten vallen met een denkbeeldige middenlijn van hun voertuig. Het is me echter nog niet duidelijk geworden wat de gedragsregel is volgens welke de chauffeurs van twee elkaar over de middenlijn naderende voertuigen besluiten wie van de twee aan de kant gaat.
De grote ontdekking van vandaag was wel de louterende en intens therapeutische werking die uitgaat van een overmatig gebruikt van de claxon.
Afijn, we zijn heelhuids terug in het hotel gekomen en nog maar 2 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Thursday, August 16, 2007
dag 11 vakantievee vervalsingverzinsels
İedere keer weer aandoenlijk zijn diegene van de veestapel die, wetend dat de ın de locale bazaars aangeboden merkkleding namaak is, toch op het label kijken alsof de informatie over soort stof en/of maat wel juist zou zijn.
Vol overtuigıng declareren ze dat wat zij gekocht hebben in dezelfde fabrieken wordt gemaakt als het origineel en dat de legitieme fabrikanten zo via de locale middenstand hun overstock liquideren. Aandoenlijk...
En nog maar 3 dagen te gaan
Vol overtuigıng declareren ze dat wat zij gekocht hebben in dezelfde fabrieken wordt gemaakt als het origineel en dat de legitieme fabrikanten zo via de locale middenstand hun overstock liquideren. Aandoenlijk...
En nog maar 3 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Wednesday, August 15, 2007
Dag 10 vakantievee viswijven
Het claimen van de ligbedden aan het zwembad voor de volgende dag door de hotelgasten die dat doen door op die ligbedden hun badlaken te leggen is voor veel mensen hier een bron van ergenis, zo ook voor mijn echtgenote.
Vol leedvermaak en op een toon dat eindelijk recht geschiedde maakte mijn vrouw me vanmorgen opmerkzaam op de lege badhandoekloze ligbedden aan het zwembad en op een enorme stapel badlakens ergens in een hoek. Waarschijnlijk had het hotelmanagement besloten een signaal aan de badgasten af te geven.
Heerlijk! Nu konden we eindelijk op dat ene specifieke plaatsje aan het zwembad zitten. Niet teveel zon in de ochtend, beetje verkoelende wind overdag en tegen de avond een kalmerende avondzon. Kortom, het enige goede plaatsje dat er is en in één woord: perfect.
Het enige dat eventueel tot probleempjes zou kunnen leiden was het opgeblazen luchtbed wat zich tussen de twee door mijn eega begeerde ligbedden bevond. Respectvol doch vastberaden nam ze het luchtbed en verplaatste dat tussen twee andere ligbedden die zo’n twee meter van onze, door haar inmiddels geannexeerde, plaatsen verwijderd waren.
Heerlijk, heerlijk, heerlijk, tenminste de eerste 10 minuten tot een zeer aantrekkelijke jonge dame op een bijzonder verontwaardigde toon haar plaatsen kwam opeisen. Wat zich toen ontwikkelde laat zich op zijn best omschrijven als ordinair gekijf. Mijn vrouw zou zichzelf niet zijn als de uitkomst van dit viswijvendispuut niet in haar voordeel beslist zou zijn.
Behalve de nieuwe vrienden die we hiermee gemaakt hebben is een nog groter voordeel dat in plaats van op mijn reguliere schaduwrijke plekje te vertoeven, in de buurt van de frisdrankenautomaat, ik nu de hele dag aan het zwembad in de zon kan blijven om ons territorium te bewaken.
En nog maar 4 dagen te gaan
Vol leedvermaak en op een toon dat eindelijk recht geschiedde maakte mijn vrouw me vanmorgen opmerkzaam op de lege badhandoekloze ligbedden aan het zwembad en op een enorme stapel badlakens ergens in een hoek. Waarschijnlijk had het hotelmanagement besloten een signaal aan de badgasten af te geven.
Heerlijk! Nu konden we eindelijk op dat ene specifieke plaatsje aan het zwembad zitten. Niet teveel zon in de ochtend, beetje verkoelende wind overdag en tegen de avond een kalmerende avondzon. Kortom, het enige goede plaatsje dat er is en in één woord: perfect.
Het enige dat eventueel tot probleempjes zou kunnen leiden was het opgeblazen luchtbed wat zich tussen de twee door mijn eega begeerde ligbedden bevond. Respectvol doch vastberaden nam ze het luchtbed en verplaatste dat tussen twee andere ligbedden die zo’n twee meter van onze, door haar inmiddels geannexeerde, plaatsen verwijderd waren.
Heerlijk, heerlijk, heerlijk, tenminste de eerste 10 minuten tot een zeer aantrekkelijke jonge dame op een bijzonder verontwaardigde toon haar plaatsen kwam opeisen. Wat zich toen ontwikkelde laat zich op zijn best omschrijven als ordinair gekijf. Mijn vrouw zou zichzelf niet zijn als de uitkomst van dit viswijvendispuut niet in haar voordeel beslist zou zijn.
Behalve de nieuwe vrienden die we hiermee gemaakt hebben is een nog groter voordeel dat in plaats van op mijn reguliere schaduwrijke plekje te vertoeven, in de buurt van de frisdrankenautomaat, ik nu de hele dag aan het zwembad in de zon kan blijven om ons territorium te bewaken.
En nog maar 4 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Tuesday, August 14, 2007
dag 9 vakantievee evangelisten
Een paar bijzondere mensen die we nu op vakantie ontmoet hebben zijn Jan en Mien. Beiden de zestig gepasseerd en fervente evangelisten. Een turbulent leven achter de rug, drie keer officieel getrouwd met elkaar en al een jaar of 15 in god. Jan, een voormalig zeeman op de grote vaart en excrimineel, bijzonder extrovert in zijn zendingsdrang en Mien wat overschouwend op de achtergrond en waar nodig Jan corrigerend. Jan zou het wel van de daken willen schreeuwen dat iedereen zijn voorbeeld moet volgen. Een redelijk diepe kennis van het oude testament, de citaten vliegen je om de oren.
İk heb nog niet eerder gelovige Christenen van zo dichtbij mee kunnen maken. Wat me opvalt aan de argumenten die ze gebruiken, om me toch vooral op het juiste pad te brengen, is dat die voornamelijk appelleren aan mogelijke angsten van een persoon.
Ondanks dat het goede mensen zijn zou ik mijn kinderen toch niet alleen met hen laten. Jan en Mien zien er volgens mij geen kwaad in om hun blijde boodschap aan mijn kinderen te verkondigen. En daar wil ik mijn kinderen toch voor beschermen.
Mien heeft mij al een getuigenis gedaan. Dat is blijkbaar iets wat iemand personelijk meegemaakt heeft en een duidelijk bewijs is dat god bestaat. Een gebedsgenezing cq. zegening door Jan aangeboden heb ik al vriendelijk doch resoluut van de hand gewezen. Ze vertelden me dat ze ondanks dat ik god afwijs ze toch voor me zullen bidden of ik het nu goed vind of niet.
Och, ze doen maar. Als zij zich er maar goed bij voelen.
En nog maar 5 dagen te gaan
İk heb nog niet eerder gelovige Christenen van zo dichtbij mee kunnen maken. Wat me opvalt aan de argumenten die ze gebruiken, om me toch vooral op het juiste pad te brengen, is dat die voornamelijk appelleren aan mogelijke angsten van een persoon.
Ondanks dat het goede mensen zijn zou ik mijn kinderen toch niet alleen met hen laten. Jan en Mien zien er volgens mij geen kwaad in om hun blijde boodschap aan mijn kinderen te verkondigen. En daar wil ik mijn kinderen toch voor beschermen.
Mien heeft mij al een getuigenis gedaan. Dat is blijkbaar iets wat iemand personelijk meegemaakt heeft en een duidelijk bewijs is dat god bestaat. Een gebedsgenezing cq. zegening door Jan aangeboden heb ik al vriendelijk doch resoluut van de hand gewezen. Ze vertelden me dat ze ondanks dat ik god afwijs ze toch voor me zullen bidden of ik het nu goed vind of niet.
Och, ze doen maar. Als zij zich er maar goed bij voelen.
En nog maar 5 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Monday, August 13, 2007
dag 8 vakantievee fitness
Een serieus ingerichte fitnessruimte heeft dit hotel, dat stond ook te lezen in de brochure. Gezien de ruimte en de apparaten dat het hotel geïnvesteerd heeft moet dat voor veel mensen toch een bepaalde aantrekkingskracht hebben. İk vraag me enkel af waarom het er dan altijd zo verlaten bijligt.
Fitness is mijn ding niet zo en zeker niet zonder professionele begeleiding. İk trek wel mijn dagelijkse baantjes in het zwembad. Wat ik ook twee keer per dag doe is waterpolo. Eigenlijk is waterpolo een onjuiste benaming voor iets wat zich het best laat omschrijven als waterrugby.
Over het algemeen bestaan de teams uit een wisselend aantal mannen en vrouwen, afhankelijk van de animo. De basisspelregel is dat er geen regels zijn behalve dan die van fair-play. Eigenlijk is het stoeien voor volwassenen in het water. Het komt erop neer dat je je tegenstander niet aan de bal laat komen of houden die daarvoor niet eens in het bezit van de bal moet zijn. Sterker zelfs, het feit dat het een tegenspeler betreft is al voldoende om hem of haar enkele malen proberen onder te duwen. Behalve dat je daarmee bezig bent moet je ondertussen ook als team proberen de bal in het goal van de tegenstanders te krijgen. De punten over en weer worden niet echt geteld, het is enkel voor het plezier.
Tot vandaag…
Vandaag deed een man mee met een lichaam wat het midden hield tussen dat van een actieve triatleet en zwaargewicht bokser. Zo’n 1.90 meter, absoluut atletisch, geheel geschoren bovenlichaam en hoofd, spieren als staalkabels en ziekelijk fanatiek.
Jammer genoeg zat ik niet in zijn team en al na minder dan een kwartiertje spelen had ik zijn elleboog al in mijn oog. Eerst dacht ik nog aan een ongelukje maar speelde toch een stuk bedachtzamer nadat ik een poging van hem had voorkomen waarbij hij probeerde mijn duim om te draaien. Een van mijn medespelers kreeg een elleboog op zijn adamsappel terwijl een andere onaangenaam verrast was doordat de hulk poogde het hoofd van de man’s romp te scheiden.
Tot opluchting van beide teams besloot de hulk dat wij maar een stelletje watjes waren en stopte hij er gelukkig mee toen er nog wat mensen heel en in het spel waren. We hebben daarna nog ruim een uur gespeeld en nog langer na-gebabbeld.
En nog maar 6 dagen te gaan.
Fitness is mijn ding niet zo en zeker niet zonder professionele begeleiding. İk trek wel mijn dagelijkse baantjes in het zwembad. Wat ik ook twee keer per dag doe is waterpolo. Eigenlijk is waterpolo een onjuiste benaming voor iets wat zich het best laat omschrijven als waterrugby.
Over het algemeen bestaan de teams uit een wisselend aantal mannen en vrouwen, afhankelijk van de animo. De basisspelregel is dat er geen regels zijn behalve dan die van fair-play. Eigenlijk is het stoeien voor volwassenen in het water. Het komt erop neer dat je je tegenstander niet aan de bal laat komen of houden die daarvoor niet eens in het bezit van de bal moet zijn. Sterker zelfs, het feit dat het een tegenspeler betreft is al voldoende om hem of haar enkele malen proberen onder te duwen. Behalve dat je daarmee bezig bent moet je ondertussen ook als team proberen de bal in het goal van de tegenstanders te krijgen. De punten over en weer worden niet echt geteld, het is enkel voor het plezier.
Tot vandaag…
Vandaag deed een man mee met een lichaam wat het midden hield tussen dat van een actieve triatleet en zwaargewicht bokser. Zo’n 1.90 meter, absoluut atletisch, geheel geschoren bovenlichaam en hoofd, spieren als staalkabels en ziekelijk fanatiek.
Jammer genoeg zat ik niet in zijn team en al na minder dan een kwartiertje spelen had ik zijn elleboog al in mijn oog. Eerst dacht ik nog aan een ongelukje maar speelde toch een stuk bedachtzamer nadat ik een poging van hem had voorkomen waarbij hij probeerde mijn duim om te draaien. Een van mijn medespelers kreeg een elleboog op zijn adamsappel terwijl een andere onaangenaam verrast was doordat de hulk poogde het hoofd van de man’s romp te scheiden.
Tot opluchting van beide teams besloot de hulk dat wij maar een stelletje watjes waren en stopte hij er gelukkig mee toen er nog wat mensen heel en in het spel waren. We hebben daarna nog ruim een uur gespeeld en nog langer na-gebabbeld.
En nog maar 6 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Sunday, August 12, 2007
dag 7 vakantiemelkveefuiken
Om deze vakantie toch enigzins pedagoochem bezig te zijn wilden we de kinderen iets van de locale cultuur laten opsnuiven.
Het liefst had ik toegegeven aan mijn verlangen naar avontuur en twee jeeps gehuurd voor ons zevenen maar zwichtte voor het argument van mijn vrouw dat je dan nooit die plaatsen te zien krijgt waar de echte experts je naar toe kunnen brengen. Dat een door experts georganiseerde trip meer dan het dubbele in prijs was dan de gezamelijke huurprijs van twee jeeps zou zichzelf zogezegd terugverdienen. Ten eerste door de lunch die inbegrepen was; ten tweede door de toegevoegde waarde van de plaatsen die we extra zouden kunnen bezoeken en ten derde door de extra achtergrondinformatie die de gidsen bij dit alles zouden kunnen verschaffen...... "zouden kunnen".
De bedoeling was dat we om 8 uur opgehaald zouden worden. Een flinke tijd later kwam ons busje voorrijden. Positief als we ons als vakantievee ingesteld hebben gebruikten we dit voor onze kinderen als leermoment om de plaatselijke mentali"tijd" te leren kennen.
Na minder dan 40km rijden, met zo'n 25 ander stuks vakantiemelkvee, kregen we de gelegenheid onze benen te strekken en gemolken te worden in een taverne waar op de gehele voorraad souvenirs in kleine letters te lezen stond "made in China". Op zich niet erg maar toch niet iets wat je mee wilt nemen uit een Zuid-Europees land.
Na deze, voor de gids' financiele welzijn, noodzakelijke onderbreking reden we door naar onze eerste ruïne van de dag. Daar kregen we van onze gids in twee minuten uitgelegd dat: ons vakantieland eigenlijk de bakermat is van de gehele moderne beschaving, van alle wereldgodsdiensten en van Coca-Cola; dat Amerika İrak is binnengevallen vanwege de olie en verder werden we geïnformeerd over de laatste transfer van een speler van zijn favoriete voetbalploeg. Na verder zonder begeleiding een uur zwetend in de zengende zon intens naar een een troosteloze hoop zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben mochten we ons terug naar het busje begeven.
Voor de volgende stop stelde onze zeer vriendelijk gids voor om alvast de €4 entreegeld per persoon te verzamelen zodat alles sneller zou verlopen; op zich een goed idee. Nadat onze gids bij aankomst de entreekaarten had gekocht en ons riep hem te volgen zag ik ergens op een klein bordje dat de entreeprijs €3 was.
De attractie was een vervallen kerk waar in vroeger dagen een bisschop zetelde die het tot hedendaags internationaal aanbeden heilige heeft geschopt. Verschillende mensen begonnen vol devotie te bidden bij de resten van de sarcofaag ondanks dat we te horen kregen dat de beenderen van de heilige verspreid lagen op verschillende plaatsen in Europa, maar zeker niet hier.
Lunch was inbegrepen maar de drankjes bij de lunch blijkbaar niet. Achteraf bleek dat de prijzen van de softdrinks ruimschoots voldoende waren om de gratis lunch toch niet meer zo gratis te laten zijn.
De volgende en laatste stop waar we gemolken zouden worden was op een boot. İk ben de locale taal niet eigen maar het zou me niet verbazen als de naam van de boot zich in het Engels liet vertalen naar zoiets als 'No escape' of 'Ha, ha, ha, gotcha!'
Na wederom eindeloos naar zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben, maar dit keer door de glazen bodem van de boot, mochten we wat zwemmen in zee en nog een zwaar overprijst drankje nuttigen. We werden terug gebracht aan wal maar niet zonder dat de gids ons opmerkzaam had gemaakt op de fooienpot die overigens al zeer opvallend geplaatst was.
De terugreis per bus verliep zonder noemenswaardigheden met nogmaals de waarschijnlijk obligatoire stop in klein China. De gids bedankte ons alvast namens zichzelf en de chauffeur in geval we nòg iets in de fooienpot wilden doen.
İk denk dat ik volgende keer gewoon twee jeeps huur.
En nog maar 7 dagen te gaan
Het liefst had ik toegegeven aan mijn verlangen naar avontuur en twee jeeps gehuurd voor ons zevenen maar zwichtte voor het argument van mijn vrouw dat je dan nooit die plaatsen te zien krijgt waar de echte experts je naar toe kunnen brengen. Dat een door experts georganiseerde trip meer dan het dubbele in prijs was dan de gezamelijke huurprijs van twee jeeps zou zichzelf zogezegd terugverdienen. Ten eerste door de lunch die inbegrepen was; ten tweede door de toegevoegde waarde van de plaatsen die we extra zouden kunnen bezoeken en ten derde door de extra achtergrondinformatie die de gidsen bij dit alles zouden kunnen verschaffen...... "zouden kunnen".
De bedoeling was dat we om 8 uur opgehaald zouden worden. Een flinke tijd later kwam ons busje voorrijden. Positief als we ons als vakantievee ingesteld hebben gebruikten we dit voor onze kinderen als leermoment om de plaatselijke mentali"tijd" te leren kennen.
Na minder dan 40km rijden, met zo'n 25 ander stuks vakantiemelkvee, kregen we de gelegenheid onze benen te strekken en gemolken te worden in een taverne waar op de gehele voorraad souvenirs in kleine letters te lezen stond "made in China". Op zich niet erg maar toch niet iets wat je mee wilt nemen uit een Zuid-Europees land.
Na deze, voor de gids' financiele welzijn, noodzakelijke onderbreking reden we door naar onze eerste ruïne van de dag. Daar kregen we van onze gids in twee minuten uitgelegd dat: ons vakantieland eigenlijk de bakermat is van de gehele moderne beschaving, van alle wereldgodsdiensten en van Coca-Cola; dat Amerika İrak is binnengevallen vanwege de olie en verder werden we geïnformeerd over de laatste transfer van een speler van zijn favoriete voetbalploeg. Na verder zonder begeleiding een uur zwetend in de zengende zon intens naar een een troosteloze hoop zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben mochten we ons terug naar het busje begeven.
Voor de volgende stop stelde onze zeer vriendelijk gids voor om alvast de €4 entreegeld per persoon te verzamelen zodat alles sneller zou verlopen; op zich een goed idee. Nadat onze gids bij aankomst de entreekaarten had gekocht en ons riep hem te volgen zag ik ergens op een klein bordje dat de entreeprijs €3 was.
De attractie was een vervallen kerk waar in vroeger dagen een bisschop zetelde die het tot hedendaags internationaal aanbeden heilige heeft geschopt. Verschillende mensen begonnen vol devotie te bidden bij de resten van de sarcofaag ondanks dat we te horen kregen dat de beenderen van de heilige verspreid lagen op verschillende plaatsen in Europa, maar zeker niet hier.
Lunch was inbegrepen maar de drankjes bij de lunch blijkbaar niet. Achteraf bleek dat de prijzen van de softdrinks ruimschoots voldoende waren om de gratis lunch toch niet meer zo gratis te laten zijn.
De volgende en laatste stop waar we gemolken zouden worden was op een boot. İk ben de locale taal niet eigen maar het zou me niet verbazen als de naam van de boot zich in het Engels liet vertalen naar zoiets als 'No escape' of 'Ha, ha, ha, gotcha!'
Na wederom eindeloos naar zwaar ge-erodeerde stenen gestaard te hebben, maar dit keer door de glazen bodem van de boot, mochten we wat zwemmen in zee en nog een zwaar overprijst drankje nuttigen. We werden terug gebracht aan wal maar niet zonder dat de gids ons opmerkzaam had gemaakt op de fooienpot die overigens al zeer opvallend geplaatst was.
De terugreis per bus verliep zonder noemenswaardigheden met nogmaals de waarschijnlijk obligatoire stop in klein China. De gids bedankte ons alvast namens zichzelf en de chauffeur in geval we nòg iets in de fooienpot wilden doen.
İk denk dat ik volgende keer gewoon twee jeeps huur.
En nog maar 7 dagen te gaan
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Saturday, August 11, 2007
dag 6 vakantievee verkopers
Gisteravond met het hele gezin naar het dorp gewandeld en door praktisch iedere winkelier aangehouden of we iets van zijn waren wilden kopen; echt de beste vervalsingen mét certifcaat van echtheid, gegarandeerd goede kwaliteit met jaren garantie en aan een speciale prijs omdat hij iemand van bij ons in de buurt kent.
´Papa, mag ik dat hebben?` ´Papa, wil je dat voor me kopen?` ´Papa, kijk eens?` ´Papa, dat heb ik écht nodig!` ... en de getrainde vakantieveeverkopers houden papa en zijn spontaan accuut behoeftige nakomelingen nauwkeurig in de gaten. ´Here chef!` ´Chef!` ´Chef!` ´Not expensive chef!` ´Nicht teuer!` ´Ah, Holland? Kaaikuk, kaaikuh und niet kopuh! Ha ha ha! Come here chef, normal price €50` ...en dan met een gezicht als de vermoorde onschuld op een fluistertoon: ´for you chef only €40!`
Uiteindelijk koop je het absoluut onnodige object van kindslief verlangen voor maar €8 in de wetenschap dat eenmaal thuis gekomen het binnen de korste keren aan de retourboer wordt meegegeven.
En nog maar 8 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Friday, August 10, 2007
dag 5 vakantievee figuur
106 kilo woog ik voor vertrek en als jonge god zou ik terugkomen. İk denk dat ik mijn aspıraties iets moet bijstellen.
İk benijd de mannen met het atletische lıchaam en ook de minder atletısche mannen zonder buikje. Verdomme, ik benijd zelfs hen die met een buikje rondlopen alsof ze hun wanverhoudingen geaccepteerd hebben. Ok, ik zwem dan wel mijn baantjes elke dag maar echt fanatiek is het niet meer te noemen. İk denk erover om wat meer blousende kleren te kopen...
En nog maar 9 dagen te gaan.
İk benijd de mannen met het atletische lıchaam en ook de minder atletısche mannen zonder buikje. Verdomme, ik benijd zelfs hen die met een buikje rondlopen alsof ze hun wanverhoudingen geaccepteerd hebben. Ok, ik zwem dan wel mijn baantjes elke dag maar echt fanatiek is het niet meer te noemen. İk denk erover om wat meer blousende kleren te kopen...
En nog maar 9 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Thursday, August 09, 2007
dag 4 vakantievee voer
Niet dat het eten slecht is, zeker niet. Het lijkt me ook niet makkelijk om voor elke maaltijd een gevarieerd aanbod samen te stellen. En bij een eerste aanblik is de hoeveelheid van het lopende buffet bepaald indrukwekkend te noemen.
Het wordt me echter al vrij snel duidelijk dat de ingredienten van een nogal ondefinieerbare salade de resten zijn van een bepaalde dis van één van de vorige dagen. Wat hier ooit het levenslicht aanschouwde als bijvoorbeeld saladesaus zie je aangelengt en opgewarmd gereïncarneerd terugkomen als soep om een tweede, derde of zelfs vierde kans te wagen om te eindıgen in de maag van het omnivore vakantievee. İk durf me niet eens voor te stellen hoe oud de confiture is die in grote open glazen kommen staat of hoeveel vliegen en andere insecten er al zijn uitgevıst.
Wat me blijft verbazen zijn de volwassenen die iedere keer weer veel te veel op hun bord leggen alsof er tijdens het eten ineens oorlog kan uitbreken, en die dan de helft of meer onaangeroerd laten liggen omdat er dan toch, geheel tegen de verwachting in, geen oorlog uitgebroken blijkt te zijn...
En nog maar 10 dagen te gaan.
Het wordt me echter al vrij snel duidelijk dat de ingredienten van een nogal ondefinieerbare salade de resten zijn van een bepaalde dis van één van de vorige dagen. Wat hier ooit het levenslicht aanschouwde als bijvoorbeeld saladesaus zie je aangelengt en opgewarmd gereïncarneerd terugkomen als soep om een tweede, derde of zelfs vierde kans te wagen om te eindıgen in de maag van het omnivore vakantievee. İk durf me niet eens voor te stellen hoe oud de confiture is die in grote open glazen kommen staat of hoeveel vliegen en andere insecten er al zijn uitgevıst.
Wat me blijft verbazen zijn de volwassenen die iedere keer weer veel te veel op hun bord leggen alsof er tijdens het eten ineens oorlog kan uitbreken, en die dan de helft of meer onaangeroerd laten liggen omdat er dan toch, geheel tegen de verwachting in, geen oorlog uitgebroken blijkt te zijn...
En nog maar 10 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Wednesday, August 08, 2007
dag 3 vakantievee vrienden
Het hoort er ook bij, of het schijnt in ieder geval zo, het inschatten van hen met wie je mogelijk een gesprek gaat aanknopen. Mensen met wie je intenser om zal gaan gedurende je vakantie en die je daarna nooit meer zult zien.
Nieuwe gezichten, het inschatten van hun personelijkheden aan de hand van hun uiterlijk... verderfelijk maar zo werkt het nu eenmaal. De mensen die het meeste open staan voor communicatie zijn niet persé die met wie je in contact wilt komen. Sommigen vallen meteen al af, zeker de raszeurders die een soort van gemeenschappelijke afkeer van het hotel en/of reisorganisatie wıllen creeeren door overal over te klagen; de vrouw met het harde gezicht, geblondeerde haren en hese stem die zwaar lurkend aan een sigaret klaagt dat het lopend buffet zo weinig fruit biedt terwijl ze juist hier is gekomen om gezonder te leven.
Landgenoten waarvoor je je schaamt bij het zien en horen van hun boerse gedrag ten opzichte van de verlegen autochtone serveerstertjes. De buitensporig obese Russische tantes die twee gratis ligbedden op de betere plaatsen aan het zwembad hebben geclaimt door er eergisteren al hun handoek op neer te leggen en die, zelfs al zijn ze gisteren dan niet geweest, vandaag rond 5 uur `s middags de gotspe hebben om verontwaardigd te zijn en ruzie beginnen te maken (in het Russisch natuurlijk) omdat iemand hun plaats heeft ingepikt. Gelukkig maar een duidelijk bewijs dat het eerdere asociale gedrag van mijn landgenoten niet persé nationaal bepaald is.
Aan het zwembad het onvermijdelijke uitgebreide gamma van missen en nog meer miss-wannabees dıe rondflaneren, de macho´s met hun scherp geschoren baardjes, snorren en sikken, de knuffelende jonge stelletjes die je doen verlangen naar vroeger toen je hele leven nog in het vooruitschiet lag en een meisje in je armen de hele wereld leek... İneens realiseer ik me mijn afgunst op de jeugd en hun gedrag...
Misschien is het toch maar beter als ik deze vakantie niet teveel aandacht meer besteed aan het andere vakantievee.
En nog maar 11 dagen te gaan.
Nieuwe gezichten, het inschatten van hun personelijkheden aan de hand van hun uiterlijk... verderfelijk maar zo werkt het nu eenmaal. De mensen die het meeste open staan voor communicatie zijn niet persé die met wie je in contact wilt komen. Sommigen vallen meteen al af, zeker de raszeurders die een soort van gemeenschappelijke afkeer van het hotel en/of reisorganisatie wıllen creeeren door overal over te klagen; de vrouw met het harde gezicht, geblondeerde haren en hese stem die zwaar lurkend aan een sigaret klaagt dat het lopend buffet zo weinig fruit biedt terwijl ze juist hier is gekomen om gezonder te leven.
Landgenoten waarvoor je je schaamt bij het zien en horen van hun boerse gedrag ten opzichte van de verlegen autochtone serveerstertjes. De buitensporig obese Russische tantes die twee gratis ligbedden op de betere plaatsen aan het zwembad hebben geclaimt door er eergisteren al hun handoek op neer te leggen en die, zelfs al zijn ze gisteren dan niet geweest, vandaag rond 5 uur `s middags de gotspe hebben om verontwaardigd te zijn en ruzie beginnen te maken (in het Russisch natuurlijk) omdat iemand hun plaats heeft ingepikt. Gelukkig maar een duidelijk bewijs dat het eerdere asociale gedrag van mijn landgenoten niet persé nationaal bepaald is.
Aan het zwembad het onvermijdelijke uitgebreide gamma van missen en nog meer miss-wannabees dıe rondflaneren, de macho´s met hun scherp geschoren baardjes, snorren en sikken, de knuffelende jonge stelletjes die je doen verlangen naar vroeger toen je hele leven nog in het vooruitschiet lag en een meisje in je armen de hele wereld leek... İneens realiseer ik me mijn afgunst op de jeugd en hun gedrag...
Misschien is het toch maar beter als ik deze vakantie niet teveel aandacht meer besteed aan het andere vakantievee.
En nog maar 11 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Tuesday, August 07, 2007
dag 2 vakantievee vertier
Vroeg wakker geworden met het dreinende gevoel van een beginnende hoofdpijn. Ontbeten en een rustig plaatsje aan het zwembad gezocht en gevonden... tot tien uur wanneer de zwembaddiscjockey het nodig vond zıjn dagelijkse portie geluidshinder over ons argelozen te hoog-decibelleren. Mijn dreinende gevoel van beginnende hoofdpijn zwakte af en maakt plaats voor een blijvende.
´s Middags in de spa van het hotel me laten masseren door een zeer vriendelijke man die het opeens nodig vond zijn zwaar ingeoliede doch tengere borstkast te gebruiken voor wat hij waarschijnlijk dacht een zeer relaxerende massage van mijn rug en billen. İk begreep achteraf nıet helemaal waarom ik hem moest betalen en niet andersom.
`s Avonds na het eten de hotelshow... een te verwachten tenenkrommende portie anti-humor van wel(?)-willende ´´entertainers´´ met de vanzelfsprekende ballonnen als namaakborsten bij de mannen, getekende krulsnorren bij de vrouwen, scheten en vrij expliciete insinuaties naar diverse sexuele handelingen. Na drie kwartier lijden kon ik dan eindelıjk mijn twee jongsten naar de hotelkamer brengen om te slapen en zelf nog wat in mıjn boek te lezen.
En nog maar 12 dagen te gaan.
´s Middags in de spa van het hotel me laten masseren door een zeer vriendelijke man die het opeens nodig vond zijn zwaar ingeoliede doch tengere borstkast te gebruiken voor wat hij waarschijnlijk dacht een zeer relaxerende massage van mijn rug en billen. İk begreep achteraf nıet helemaal waarom ik hem moest betalen en niet andersom.
`s Avonds na het eten de hotelshow... een te verwachten tenenkrommende portie anti-humor van wel(?)-willende ´´entertainers´´ met de vanzelfsprekende ballonnen als namaakborsten bij de mannen, getekende krulsnorren bij de vrouwen, scheten en vrij expliciete insinuaties naar diverse sexuele handelingen. Na drie kwartier lijden kon ik dan eindelıjk mijn twee jongsten naar de hotelkamer brengen om te slapen en zelf nog wat in mıjn boek te lezen.
En nog maar 12 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Monday, August 06, 2007
dag 1 vakantievee vervoer
Veertien uur onderweg naar onze vakantiebestemming met allerhande vervoer waarvan drie uur in het vliegtuig. Drie uur vliegplezier met constant de knieen van mijn achterbuurman in mijn nieren en wiens meereizend kotertje niets beters als tijdverdrijf kon verzinnen dan het opklaptafeltje achter mij open te laten vallen, hard naar voren te duwen om het alvorens weer naar beneden te laten kletteren. Aankomst in hotel rond 3.30 uur in de ochtend.
Het zou me niet verbazen als de Europese regels voor internationaal varkensvervoer humaner zijn dan die voor het internationale vakantieveevervoer.
En nog maar 13 dagen te gaan.
Het zou me niet verbazen als de Europese regels voor internationaal varkensvervoer humaner zijn dan die voor het internationale vakantieveevervoer.
En nog maar 13 dagen te gaan.
Klik hier voor het verslag van de volgende dag.
Subscribe to:
Posts (Atom)
Posts
